انقلاب اسلامى ایران که با هدایت و رهبرى حکیمانهى رهبر کبیر انقلاب اسلامى حضرت آیت الله روح الله موسوى خمینى (ره) و با حمایت مردم در سال 58 با شکل گیرى حکومت جمهورى اسلامى به ثمر رسید، به طور طبیعى در صورتى به حمایت خود در بستر زمان ادامه خواهد داد که بتواند اصول و مبانى محدثه و مبقیهى خویش را که در اصول 1 و 2 و 3 و 4 قانون اساسى و وصیت نامهى امام خمینى (ره) ذکر شده است به حالت پویا نگه دارد؛ چرا که هر پدیدهاى در جهان، معلول علل و عوامل ایجادى و ابقایى است. حکومت نیز پدیدهاى اجتماعى است که با حاکمیت خاصى در سرزمین شکل مىگیرد و دوامش در طول زمان به علل محدثه و مبقیهاى بستگى دارد که آن را تشکیل دادهاند.
امام خمینى (ره) مىفرماید:
»بىتردید رمز بقاى انقلاب اسلامى همان رمز پیروزى است و رمز پیروزى را ملت مىداند و نسلهاى آینده در تاریخ خواهند خواند که دو رکن اصلى آن انگیزهى الهى و مقصد عالى حکومت اسلامى و اجتماع ملت در سراسر کشور با وحدت کلمه براى همان انگیزه و
مقصد مىباشد.» (1).
بنابراین، مقصد عالى انقلاب اسلامى ایران؛ یعنى حکومت اسلامى، زمانى مىتواند پویایى خود را در بستر زمان حفظ نموده و تداوم ببخشد که بتواند مولفههاى اصلى خود را حفظ نموده و پویا نگهدارد.
1) امام خمینى (ره(، وصیت نامه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، 1368، ص 78.
