تا روز سوم عملیات، دشمن تنها با نیروهای لشکر 5 و باقی ماندهی نیروهای موجود در منطقه، به مقابله با رزمندگان میپرداخت. در این چند روز رژیم عراق تصور میکرد منطقه اصلی عملیات “هور الهویزه” است و درک صحیح و دقیقی از عملیات خودی نداشت. علاوه بر این، از هم پاشیدگی یگانهای موجود ارتش عراق در منطقه فاو و نیز اجرای تک پشتیبانی (فریب) در محور “امالرصاص” – که به دلیل نزدیکی این محور به بصره، از دید فرماندهی دشمن این شهر در معرض تهدید بود – و همچنین با توجه به احتمال بسته شدن عقبهی یگانهایی که به سمت فاو و رأس البیشه اعزام میشدند، دشمن را سردرگم کرده بود. به هر صورت، دشمن قسمتی از تلاش خود را صرف مقابله با تک خودی در
محور امالرصاص کرد تا اینکه سر انجام پس از سه روز، دریافت که منطقه فاو، منطقه عملیاتی اصلی رزمندگان است و پس از آن بود که به صورت جدی وارد میدان نبرد فاو گردید.
همین تأخیر دشمن در درک منطقه عملیات اصلی، امکان واکنش سریع را از او گرفت و زمینهی گسترش سر پل و حفظ تحکیم مواضع به دست آمده را برای یگانهای خودی فراهم کرد. پس از ناکامی تلاشهای اولیهی ارتش عراق، که عمدتا با لشکر 5 انجام شد، قرارگاه تاکتیکی ستاد مشترک ارتش عراق در شهر ناصریه به فرمانده لشکر گارد ریاست جمهوری عراق دستور داد که به سرعت و با تمام امکانات برای سد کردن حمله رزمندگان و باز پس گیری مناطق تصرف شده، تحت امر سپاه هفتم وارد عمل شود. بر این اساس و به دنبال تصمیم گیری عجولانهی ستاد عملیات جنوب عراق، تیپهای 3 و 4 نیروی مخصوص گارد جمهوری وارد عمل شدند. دو تیپ مذکور با آرایش در دو طرف و در امتداد جاده استراتژیک فاو – بصره، به سمت شهر فاو حرکت کردند. قبل از آغاز درگیری، نیروهای خودی به دلیل تسلط دید و تیر بر عقربههای دشمن و آرایش مناسب توپخانهها، آتش پر حجم و سنگینی را روی نیروهای گارد اجرا کردند که بر اثر آن 30 % آنها به هلاکت رسیدند.
ضمنا هم زمان به گردان کماندویی تیپ 10 زرهی (از یگانهای نیروی مخصوص ارتش عراق) نیز دستور داده شد نیروهای خود را تا سه راهی کارخانه نمک – جادهی امالقصر گسترش دهد تا از دور خوردن تیپهای 3 و 4 لشکر گارد جلوگیری شود.
نیروهای لشکر گارد جمهوری پس از ورود به منطقه، شب را در پناه تانکها و خاک ریزهای پراکنده، که به عنوان سنگر تانک مورد استفاده قرار گرفت،به سر بردند تا با آغاز روشنایی هوا، حمله اساسی خود را شروع کنند.
گفتنی است که نیروهای خودی در فرصت سه روزهای که تا استقرار
نیروهای لشکر گارد داشتند، توانستند پایگاههای اول و دوم موشکی دشمن را در شمال شهر فاو تصرف کنند و تا ضلع جنوبی کارخانه نمک پیشروی کنند و پس از آن با گسترش شرقی – غربی به سمت جادهی استراتژیک ، روی جادهی شنی تا کنار سه راهی کارخانه نمک، مستقر شوند.
