در حالی که با توجه به پاتکهای ناموفق روز گذشته عراق، پیشبینی میشد که دشمن از بازپسگیری خط حمزه (منطقه تصرف شده در عملیات کربلای 8) ناامید شده است و عملیات پایان یافته تلقی میشد، ولی برخلاف انتظار، ارتش عراق پاتک سنگینی را از نخستین لحظات بامداد 22 فروردین 1366 آغاز کرد. عراق ابتدا از نیمه شب تا ساعت 30: 3 بامداد با توپخانه، کاتیوشا و سپس با هلیکوپتر و هواپیما به طور گسترده در خط و عقبه، به ویژه خرمشهر تا شلمچه و پنج ضلعی دست به تک شیمیایی زد و در مجموع 400 راکت هواپیما و هلیکوپتر و گلولههای توپخانه و خمپاره شلیک کرد که به دلیل تاریکی هوا و عدم آمادگی و پیشبینی قبلی، خسارات بسیاری به نیروهای خودی وارد کرد. دشمن پس از تک شیمیایی، از ساعت 30: 2 تا 7 صبح، با 45 گردان توپخانه در منطقه اقدام به اجرای آتش تهیه کرد. آتش دشمن به حدی شدید بود که تحرک و جابهجایی را از نیروهای خودی سلب کرد و عملا امکان تردد هر گونه وسیله نقلیه و نیروی پیاده به خط مقدم غیرممکن و یا بسیار دشوار شد.
نزدیک ساعت 7 صبح، پاتک سنگین و پرفشار یگانهای زرهی و نیروی مخصوص ارتش عراق از دو محور، یکی منطقه مقابل لشکرهای 8 نجف و 33 المهدی (عج) و دیگری، منطقه مقابل
لشکرهای 27 حضرت رسول (ص) و 31 عاشورا شروع شد.
تاکتیک دشمن در پاتک و بازپسگیری مواضع، مبتنی بر اصل پذیرش انهدام وسیع بود که با استفاده از فرماندهی و یگانهای زبده ارتش عراق، همراه با اجرای تک شیمیایی و آتش تهیه سنگین و تداوم تک انجام شد. با وجود مقاومت نیروهای خودی، دشمن در پوشش آتش شدید، نیروهایش را به پشت خاکریز خودی رسانده، به داخل مواضع آنها رخنه کرد و تا پیش خاکریز خودی رسانده، به داخل مواضع آنها رخنه کرد و تا پیش از ظهر روز 22 / 1 / 66 نیروهای خودی را به مواضع قبل از عملیات کربلای 8 عقب زد.
هدایت کلی پاتک به عهده فرمانده سپاه گارد جمهوری عراق بود و وزیر دفاع عراق (عدنان خیرالله) با حضور در منطقه، از نزدیک بر این عملیات نظارت میکرد.
