عملیات کربلای 8 از دو محور طراحی شد تا با دو قرارگاه اجرا شود. محور اول: آب گرفتگی شمال بوبیان با قرارگاه قدس و محور دوم: حدفاصل کانال ماهی تا جاده شلمچه (غرب کانال ماهی) با قرارگاه کربلا.
در تدبیر عملیاتی، با توجه به حساسیت شمال آب گرفتگی بوبیان برای دشمن و اهمیت عبور از کانال ماهی در غرب کانال زوجی، چنین پیشبینی میشد که در صورت تلاش در این محور، علاوه بر فریب دشمن نسبت به سمت اصلی تک، آتش آنها نیز تجزیه شود. همچنین در صورت موفقیت و تأمین محور شمال عملیات (بوبیان) جناح وسیعی در شرق کانال ماهی از دشمن گرفته میشد که جای پای مناسبی برای مراحل بعدی عملیات بود. علاوه بر این، موارد زیر به عنوان ویژگیهای این طرح در محور اصلی مطرح شد:
– منطقه انتخابی، نزدیکترین محل به کانال زوجی بود.
– نیروها در جناح راست خود (محور اصلی تک) به کانال ماهی متکی بودند.
– در صورت رسیدن به پشت خطوط شمالی – جنوبی دشمن، پیشروی به سمت جنوب آسان میشد.
بر اساس تجربه، تنها از این محور امکان پیشروی وجود داشت زیرا به دلیل نزدیک بودن به پل کانال ماهی، امکان الحاق با نیروهای شرق کانال و نیز انتقال عقبه به شرق کانال ماهی و حفظ آن از آتش دشمن وجود داشت.
البته، به دلیل مشکلات و موانع گوناگون و تردیدهای موجود، به نظر میرسید این طرح در اجرا فاقد چشمانداز روشنی باشد، به هر صورت، زمان اجرای عملیات 18 فروردین 1366، اعلام شد.
