در شب دوم عملیات هر سه قرارگاه (کربلا، قدس و نجف) وارد عمل شدند. قرارگاه کربلا با لشکرهای 10 سیدالشهدا (ع(، 25 کربلا، 27 حضرت رسول (ص(، 31 عاشورا و 32 انصار الحسین بایستی وارد عمل میشد، اما لشکرهای 27، 10 و 32 به پای کار نرسیدند. لشکرهای 25 و 31 نیز نتوانستند با یکدیگر الحاق کنند. از سوی دیگر، دشمن به دلیل اهمیت تلاش نیروهای خودی، مصرانه مقاومت میکرد و با درک اهمیت محور کانال ماهی، توان مضاعفی را در این محور وارد عمل کرد و بیشترین فشار را متوجه لشکر 25 کربلا نمود. رزمندگان لشکر 25 نیز حدود 48 ساعت (تا بعد از ظهر روز دوم) در محاصره دشمن بودند و برای حفظ سرپل به دست آمده، مقاومت میکردند.
قرارگاههای قدس و نجف به دلیل ارتباط نزدیک هدفهایشان، با کمک و مشورت یکدیگر، مانور و هدایت یگانهای خود را انجام دادند و در پنج ضلعی وارد عمل شدند و مقدار کمی پیشروی کردند. فرماندهان دو قرارگاه پس از بررسی اوضاع مصمم شدند که مواضع به دست آمده را به هر شکل ممکن حفظ کنند، لذا تا پایان روز دوم، مواضع تصرف شده حفظ گردید و برای ادامه عملیات تا بوارین نیز طرحریزی به عمل آمد.
ارتش عراق در روز دوم عملیات سه هدف را دنبال میکرد: متوقف کردن یگانهای خودی در پنج ضلعی و جلوگیری از تعمیق عملیات و باز شدن جاده شلمچه؛ پس گرفتن سرپل غرب کانال ماهی به هر نحو ممکن و تهدید عقبه آبی جبهه خودی از طریق جناح راست عملیات.
از این رو دشمن روی جناح راست و سرپل غرب کانال ماهی فشار زیادی میآورد. در چنین وضعیتی فرمانده سپاه تحلیل جدیدی را ارائه داد که بر مبنای آن با حرکت تأخیری در سمت لشکر 25، قرارگاه قدس و قرارگاه نجف مأموریت خودشان را تا رسیدن به پاشنه (انتهای بوارین) انجام دهند. در واقع مقاومت لشکر 25 در غرب کانال
ماهی، اجرای همان حرکت تأخیری بود.
با رهیافت جدید، فلش ادامه تک، از کانال ماهی برداشته شد و پنج ضلعی صحنه اصلی تحقق هدفهای عملیات کربلای 5 گردید. البته زمینه تحقق این تصمیم نیز وجود داشت؛ زیرا از این پس، فلش اصلی حمله برخلاف جهت مواضع دفاعی دشمن در قبل از عملیات بود. زیرا مواضع دفاعی عراق از شمال به جنوب بود، اما سمت فلش خودی در پنج ضلعی از شرق به غرب بود. این از مهمترین ویژگیهای عملیات کربلای 5 به شمار میرفت که اکنون به طور کامل بایستی از آن بهرهبرداری میشد. بر این اساس، ادامه عملیات مستلزم دو اقدام مهم بود:
1 – باز کردن جادههای منتهی به پنج ضلعی و شلمچه.
2 – تعمیق عملیات با تلاش یگانهای موجود در پنج ضلعی.
غروب روز دوم، بارقههای امید برای مغلوب کردن دشمن، در میان ابهامات و نگرانیها، دیده میشد. اما جبهه خودی، تحت دو فشار اساسی قرار داشت: حملات هوایی، آتش پرحجم دشمن. نیروی هوایی عراق بیشترین حملات خود را روی جاده فجر، داخل پنج ضلعی، جاده شلمچه و مواضع توپخانه متمرکز کرده بود. بنابر توافقات قبلی، قرار بود نیروی هوایی ارتش سیستم موشکی هاگ (هاوک) را به طور کامل فعال نگه دارد و 10 دستگاه پدافند هوایی اورلیکن را نیز کنار جاده شلمچه مستقر کند. ولی نه سیستم موشک هاگ فعال شد و نه تجهیزات پدافند هوایی اورلیکن به طور کامل به منطقه انتقال داده شد. لذا دشمن از این خلأ استفاده کرد و با افزایش حجم آتش، عرصه را بر رزمندگان تنگ کرد.
