شاید بتوان گفت مانور عملیات کربلای 1 با توجه به محدودیت زمان در طراحی و تصمیمگیری و وضعیت خاص منطقه در طول جنگ از بهترین و موفقترین مانورها بوده است. (1).
پس از ساعتها بحث و گفت و گو درباره طرح مانور و راه کارهای حمله به مواضع دشمن، سرانجام دو محور برای عملیات در نظر گرفته شد: 1 – جاده ایلام – مهران و باغ کشاورزی 2 – جاده دهلران – مهران و ارتفاعات قلاویزان به طرف شهر و غرب قلاویزان.
اجرای این طرح عملیات به بیش از 30 گردان نیروی رزمی نیاز داشت اما این توان آماده نبود. از سوی دیگر به تعویق انداختن عملیات، ضایعات دیگری در پی داشت لذا طرح مانور بر اساس 30 گردان مورد توجه فرماندهان سپاه قرار گرفت. مدتی بعد در سمینار فرماندهان نظامی سپاه در باختران، مانور عملیات بار دیگر بررسی شد و فرمانده سپاه درباره تعجیل در اجرای عملیات گفت:
»امام تأکید دارند قضیه مهران به سرعت حل شود.» (2).
در نهایت مقرر شد به دلیل کمبود نیرو و وجود استحکامات دشمن، محور باغ کشاورزی حذف و از محور قلاویزان و یالهای آن تا رودخانه گاوی تلاش قویتر انجام شود. (3) سه مرحله برای تحقق اهداف عملیات در نظر گرفته شد: مرحله اول، تأمین ارتفاعات قلاویزان تا روستای امام زاده سید حسن به عنوان مهمترین فلش حمله که مورد تأکید فرماندهی کل بود. مرحله دوم، تأمین انتهای جبل حمرین تا شیار میگ سوخته و در امتداد آن تأمین روستای بهین بهروزان و هرمزآباد. مرحله سوم تصرف خاکریز والفجر 3 که از روستای فرخآباد تا زیر ارتفاعات 223 قلاویزان امتداد داشت. (4).
1) مأخذ 1، ص 23.
2) مأخذ 1، ص 33.
3) مأخذ 1، ص 24.
4) مأخذ 1، ص 25.
