عوارض طبیعی

دشت مهران از طرف شمال به وسیله تنگه استراتژیک کنجانچم که در میان کوه‏های کانی سخت قرار دارد به منطقه عمومی استان ایلام وصل می‏شود. کوه‏های زالو آب از سلسله جبال کانی سخت با ارتفاعات 340، 362 و 325 متر، به دلیل تسلط بر شمال دشت مهران و فراهم کردن امکان دید و تیر بر تنگه کنجانچم و جاده مهران – ایلام از جنبه‏ی نظامی دارای اهمیت بسیاری است. همچنین ارتفاعات قلاویزان به دلیل اینکه تسلط نظامی نیروهای مستقر در آن را بر دشت مهران میسر می‏کند دارای اهمیت بسزایی است، طوری که اکثر فرماندهان در بحث‏های خود، از قلاویزان به عنوان کلید منطقه یاد می‏کردند.

این ارتفاعات از یک سمت با شیب ملایم به طرف دشت ادامه پیدا می‏کند و این شیب به نحوی است که بلندی‏های 225، 223، 200 و 254 ارتفاعات کوتاهی به نظر می‏آید.

دشت مهران همچنین دارای چند ارتفاع منفرد و پراکنده است که امکان دید مناسب را بر قسمت‏هایی از منطقه فراهم می‏کند. برخی از این ارتفاعات از جنب نظامی اهمیت فوق العاده‏ای دارند مانند تپه‏های 273 رضاآباد و 250 و 225 غلامی در شمال منطقه و همچنین تپه 177 که در یک کیلومتری امام‏زاده حسن قرار گرفته است. دو رودخانه‏ی کنجانچم و گاوی از عوارض طبیعی دیگری است که در دشت مهران وجود دارد. (1).

1) مأخذ 1، ص 1 و 2.