امام خمینی در بیاناتی هدف ایران از ورود به خاک عراق را یک هدف دفاعی و به منظور قطع آتش دشمن از مناطق مسکونی شهرها و روستاهای کشورمان اعلام کرد. بخشهایی از سخنان امام بدین شرح است:
»دفاع یک امری است که هم شرعا واجب است بر همه و هم عقلا؛ ما حال دفاعی داریم و امروز هم حال دفاعی داریم. بیست و چند ماه این ارتش مزدور عراق در ایران بود و موارد حساس ایران را در دست داشت و آن همه جنایات کرد که تاریخ اینها را باید ثبت کند و از این کشورهایی که میگویند «ما طرفدار اسلام هستیم» و جمعیتهای حقوق بشر و سازمان کذا، صحبتی نشد، گاهی اگر شد، ایران را محکوم میکردند! و امروز که ما باز برای دفاع از کشور خودمان و دفاع از ملت مظلوم خودمان وارد شدیم در عراق، برای اینکه نگذاریم هر روز آبادان و اهواز و اینجاها مورد حمله آنها واقع بشوند و مورد توپهای دوربرد آنها و موشکهای آنها باشد و میخواهیم اینها را به حدی برسانیم که نتوانند این کار را بکنند – این یک دفاعی است که ما میکنیم – باز تمام مطبوعات و تمام رادیوها یا محکوم میکنند ما را و یا فریاد میزنند که برای منطقه خطر است! تحریک میکنند کشورهای منطقه را و من و تمام اشخاصی که مسئول هستند – البته من طلبهای هستم و مسئول نیستم لکن من موعظه میکنم – تاکنون کرارا به این دولتهای منطقه تذکر دادهایم که ما با شما نمیخواهیم
بجنگیم… ما در عین حالی که قدرتمندترین دولتهای منطقه هستیم و به برکت اسلام یک قدرتی این کشور ما و این ملت ما دارد که قدرتهای بزرگ هم نمیتوانند تعرض به او بکنند، در عین حال ما میخواهیم که با همه این کشورهای اسلامی و خصوصا اینهایی که در منطقه هستند، در خلیج فارس هستند و در اطراف خلیج فارس هستند، میخواهیم برادر باشیم، میخواهیم همه آنها با هم دست به هم بدهیم و خدای تبارک و تعالی آن قدر مقدورات به این کشورهای اسلامی داده است چه از جهات معنوی چه از جهات مادی که اگر بفهمند این حکومتها و توجه به مسائل پیدا بکنند، قدرتی هستند که در مقابل آنها قدرت دیگری اندک است… ما چقدر به این کشورهای منطقه باید بگوییم که بابا به شما کار نداریم شما بیایید و با ما برادری کنید تا همه با قدرتهای بزرگ مقابله کنیم و کشورهای خودمان را نجات بدهیم… شما بیایید امروز که ملت ایران قیام کرده است و میبینید که تا چه اندازه پیشرفت کرده است و همه قدرتها را اجازه نداده است که دخالت بکنند در کشور خودش، با اینها هم قدم بشوید تا همه با هم – هر کس در کشور خودش مستقل، لکن همه با هم – در مقابل قدرتهایی که میخواهند ما را از بین ببرند و ما را مستعمره خودشان – ولو مستعمره نو باشد – قرار بدهند، از چنگال آنها نجات پیدا کنیم. شماها تا کی میخواهید اسیر امریکا باشید و اسیر مستشاران امریکا؟!
وارد شدن ما در عراق نه برای این بوده است که ما عراق را میخواهیم تصاحب کنیم یا بصره را، ما وطنمان بصره و شام نیست، ما وطنمان اسلام است، ما تابع احکام اسلام هستیم، اسلام به ما اجازه نمیدهد که یک کشور مسلمی را ما تحت سلطه قرار بدهیم. و ما نخواهیم خواست هیچ وقت؛ توجه به این پیدا نخواهیم کرد. شماها چه داعی دارید که دائما دم از این میزنید که ایران خطر است برای ما، ایران خطر است برای امریکا، ایران خطر است برای شوروی؛ نه، ایران رحمت است برای شما… من امیدوارم همه کشورهای منطقه و
دولتهای منطقه به خود بیایند و مطمئن باشند که یک ایران قدرتمند اسلامی برای آنها بهتر است از امریکا و شوروی؛ آنها فقط مصالح خودشان را در نظر دارند و اسلام مصالح کشورهای اسلامی و مسلمانان همه را، بلکه مصالح بشر را. ما به هیچ کشوری طمع نداریم و به هیچ کشوری حقی نداریم و خدای تبارک و تعالی به ما اجازه نداده است که در هیچ کشوری دخالت بکنیم، مگر آنکه مثل دفاعی باشد که امروز ما با این دولت فاسد عراق در حال دفاع هستیم… تمام کشورهای اسلامی بدانند که ایران ابدا نظری به کشورهای آنها ندارد، ایران برای جمعیت خودش همه چیز دارد و این طور نیست که یک کشور سرکش که بخواهد همه چیز را در تحت سلطه خویش در بیاورد. ایران برای خدا قیام کرده است و برای خدا ادامه میدهد و جز دفاع، جنگ ابتدایی با هیچ کس نخواهد کرد.
من باید تذکر بدهم، هشدار بدهم به بعضی از این کشورها که باز هم کمک کاری میکنند به دشمن اسلام؛ من هشدار بدهم که توجه داشته باشید برای آتیه خودتان زحمت تولید نکنید، شما هر کدام که امروز به صدام کمک کنید، خیانت به اسلام کردهاید و مجرم هستید پیش اسلام، اگر تا امروز عذری میتراشیدید که ما از عراق میترسیم، امروز دیگر آن عذر، نیست. عراق – یعنی حکومت عراق – خودش را هم نمیتواند حفظ کند تا چه رسد به اینکه بخواهد به شما تعدی کند؛ این عذر، منقطع است امروز. ما اگر ببینیم بعضی دولتها باز کمک میکنند، کمک نظامی میکنند، کمک مالی میکنند به دولت عراق، آنها را مجرم میشناسیم و انشاءالله با آنها، اگر برنگردند، معاملهی مجرم میکنیم و احکام اسلام را درباره آنها جاری میکنیم و من نصیحت میکنم باز به آنها که دیر نیست و امروز هم برگردید و لااقل کمک نکنید به این مجرم اصلی و به آن مجرم اصلیتر که امریکا باشد.» (1).
1) مأخذ 17، ص 390.
