یکی از طولانیترین مباحث فرماندهان جنگ در این عملیات، اتخاذ تاکتیک و ارائه طرح مانوری جامع و کامل بود که در برگیرندهی تمام اصول جنگ باشد. ده‌ها جلسه قرارگاه کربلا و دیگر قرارگاههای تحت امر آن حاکی از اهمیت کار و منطقه و مشکلات احتمالی عملیات بود. مشکلات موجود در ارائه طراحی مناسب در این عملیات عبارت بودند از: جنگ در خاک دشمن، انبوه استحکامات عراق، اختلافات بسیار بین تعداد یگانها و امکانات و تجهیزات خودی و دشمن؛ نداشتن انگیزهی قوی نیروهای خودی برای هجوم به خاک دشمن و انگیزهی قوی نیروهای عراق برای دفاع از خاک خود.
یکی از مسائل مهم برای فرماندهان – که سبب تغییر و تحولات پی در پی در جزئیات و حتی کلیات طراحی میشد و تا روز آغاز عملیات نیز همچنان این نگرانی وجود داشت – افزایش استحکامات دشمن بود. پیش بینی میشد که نیروهای خودی بخش عمدهای از توان خود را صرف درگیری با این موانع کنند و بدین ترتیب دشمن زمان را از آنها خواهند گرفت، در نتیجه رزمندگان نمیتوانستند به اهداف مورد نظر در جنگ شبانه دست پیدا کنند.
از مشکلات مهم دیگر، کمبود نیرو بود. اکثر یگانها دچار این مشکل بودند و همین سبب میشد که طرحها با قوت و جدیت اجرا نشود زیرا حتی اولویتهای طرح مانور نیز براساس تعداد نیرو مشخص میگردید. (1).
1) سند شمارهی 1086 مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ: مجموعه اسناد عملیات رمضان، ص 33.
