در طرحریزی مانور عملیات پیشبینی شده بود که نیروهای سپاه و ارتش باید با عملیات آفندی وسیع و انهدام گسترده قوای دشمن در این منطقه، توان رزمی و میل جنگجویی نیروهای متجاوز را به شدت کاهش دهند و برای اجرای آفند نهایی جهت بیرون راندن دشمن از سرزمینهای اشغالی آماده باشند. اهداف این عملیات عبارت بودند از:
1- قطع ارتباط دشمن از شمال به جنوب با تصرف و تأمین تنگه چزابه (1).
2- انهدام نیروی دشمن بین نهر سابله و نیسان و هورالعظیم.
3- آزادسازی شهر بستان و 70 روستای دیگر.
4- رسیدن به مرز بینالمللی در منطقه شیب و هورالعظیم.
5- آزادسازی منطقهای به وسعت نزدیک به 350 کیلومترمربع (2).
6- تمرکز و صرفهجویی در نیروی پدافندی.
در واقع، لازمه اجرای این مأموریت، تأمین سه هدف شامل بستان، غرب سوسنگرد تا هور و شمال رودخانه نیسان بود. این اهداف تأثیر متقابل و یکسانی بر یکدیگر داشتند و تأمین یکی از آنها بدون تأمین دو هدف دیگر و یا حداقل، هدف مجاور، ممکن نبود و نگهداری هدف را بینهایت مشکل و حتی غیر ممکن میساخت (3).
1) سرلشکر محسن رضایی در این زمینه میگوید: «هدف از عملیات طریقالقدس این بود که مابین جبهه دزفول (غرب کرخه) و جبهه اهواز (جنوب غرب اهواز – غرب کارون) فاصله بیندازیم و در حقیقت تدارکرسانی سریع دشمن را از این دو جبهه طولانی کنیم…« (سرلشکر محسن رضایی، درسهای تجزیه و تحلیل جنگ ایران و عراق، دانشکده فرماندهی و ستاد، دوره عالی جنگ، 12 / 7 / 1375(.
2) مأخذ شماره 3، ص 118 و 119، و مأخذ شماره 18، ص 50.
3) طرح برآورد وضعیت عملیاتی، طرح کربلای 1، 25 / 9 / 1360، ص 6.
