با توجه به اوضاع جنگ بعد از عملیات بدر که از کلیه یگانها خواسته شده بود هر یک منطقهای را برای اجرای عملیات محدود، انتخاب و شناسایی کنند، قرارگاه خاتم الانبیاء (ص) با پیشنهاد چند یگان موافقت کرد و مناطقی را نیز با پیشنهاد قرارگاههای فرعی به برخی یگانها ابلاغ کرد. از جمله در جلسهای که در تاریخ 3 / 2 / 1364 با حضور فرمانده کل سپاه برگزار شد، فرمانده لشکر 19 فجر برای اجرای عملیات محدود چند منطقه از جمله قصر شیرین، سومار و به ویژه میمه در شمال شهرک طیب عراق را پیشنهاد کرد. در این جلسه منطقه میمه تصویب نشد و قرارگاه خاتم پیشنهاد کرد که لشکر فجر روی منطقه کانیشیخ کار کند. اما علت اصرار لشکر 19 روی منطقه میمه به این دلیل بود که نیروهای دشمن با استقرار در ارتفاعات منطقه، به ویژه ارتفاع 194، تسلط کامل روی دهلران داشتند و همچنین 7 کیلومتر از خط خودی در این منطقه باز بود. علاوه بر این، نیروهای لشکر 19 فجر از مدتها قبل در شرق این منطقه خط پدافندی داشتند و ضمن آشنایی با منطقه، آن را به خوبی شناسایی کرده بودند.
بدین ترتیب با اصرار مسئولان لشکر 19 فجر و موافقت قرارگاه خاتم اقدامات عملی لشکر 19 از روز 7 / 4 / 1364 آغاز شد. اما نظر به وجود مشکلاتی از جمله کمبود نیرو، عملیات محدود جدی گرفته نشد و به یک عملیات نفوذی با وسعت زیاد تبدیل گردید.
