1- بیش از 30 تا 40 گردان نیرو نیاز نداشته باشد.
2- تلفات خودی کم باشد تا آسیبی به عملیات گسترده وارد نسازد.
3- از نظر زمانی کوتاه و زود فرجام باشد.
4- دارای اهداف و ارزش نظامی – اقتصادی باشد.
5- در راستای اهداف استراتژیک جنگ باشد.
6- پیروزی در آن تضمین شده باشد.
به طور کلی عملیات تاکتیکی محدود برای آماده ساختن زمینه عملیات گسترده و استراتژیک، با اهداف زیر طرحریزی میشود:
1- وارد کردن حداکثر تلفات و ضایعات به نیروهای دشمن.
2- عقب راندن نیروی دشمن از اراضی اشغالی که کماکان در تصرف آنها باقی مانده است.
3- به دست گرفتن ابتکار عمل و ایجاد تحرک در جبهه و خطوط عملیاتی.
4- گرفتن فرصت و مجال فکر کردن از دشمن و تجزیه نیروهای آن.
5- جمعآوری اطلاعات و شناسایی منطقه مورد تهاجم.
6-…
البته اینها بخشی از اهداف عملیات محدود است و بستگی به شرایط خاص سیاسی، اجتماعی و نظامی، اهداف دیگری ممکن است برای آن منظور شود.
به هر صورت، در این دوره نیروی زمینی ارتش سلسله عملیات محدود خود را «ظفر» نام نهاد، که عمدتا تظاهر به تک همراه با اجرای آتش توپخانه بود.
همچنین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پنج عملیات به نامهای قدس 1 تا قدس 5 را اجرا کرد.
بروز مشکلات بسیار در آمادهسازی منطقه فاو (به عنوان عملیات بزرگ سال 1364) در زمینه مهندسی، غافلگیری و…، زمان بیشتری را برای فراهم شدن مقدمات عملیات گسترده میطلبید ضمن آنکه بازتاب و تأثیر سیاسی – نظامی عملیات قدس 1 موجب شد که از اوایل تیر 1365 عملیات محدود به موازات عملیات اصلی (فاو) مورد توجه قرار گیرد و اهمیت بیشتری به آن داده شود. فرمانده سپاه در جمع
کلیه فرماندهان قرارگاهها و یگانها در 30 خرداد 1364 ضمن بیان ضرورت اجرای عملیاتهای محدود، درباره هدفهای آن گفت:
»… در رابطه با جنگ ما میبایستی سه برنامه اصولی داشته باشیم؛ اول عملیات محدود برای زنده نگه داشتن جنگ و به صدا درآوردن شیپور جنگ. هدف دوم، بالا بردن روحیه مردم و رزمندگان و قوی ساختن تیپ و لشکرهاست. تجربه ثابت کرده است، تیپ و لشکری که عملیات نمیکند به مرور از بین میرود، توانش فرسوده میشود، وضع روحیاش را از دست میدهد. در نبرد است که ما میتوانیم سازماندهی را قوی کنیم و توان رزمی خود را بالا ببریم. پس یکی از خطوط کاری ما انجام عملیات محدود است.«
برادر محسن رضایی افزود:
»مسئله بعدی فشار استراتژیک نظامی به رژیم عراق است. دشمن الآن خودش را به یک جنگ مخصوصی با ما عادت داده است و میفهمد که ما کجا عمل خواهیم کرد، بنابراین همه امکانات و تشکیلات را آنجا جمع کرده و مقابل ما قرار میدهد. خطوط دیگر غیر از این خطوط غیرفعال هستند. تنها خط فعال دشمن خطی است که احساس میکند میخواهیم عملیات انجام دهیم… حال اگر ما بیاییم تصور کنیم که مثلا به صورت مداوم فرض کنیم 15 یگان داریم، هر یگانی در هر ماه دو عملیات انجام دهد، در ماه 30 عملیات میشود. در این صورت، دشمن مجبور است یک فشار و یا یک جهتگیری جدیدی را به سازماندهی رزمی خودش بقبولاند. دشمن یا باید نیروهای احتیاط خودش را تقسیم و تکه تکه نماید… یا باید صبر کند، منتظر حمله بزرگ ما بماند که غافلگیر نشود، یا باید بیاید نیروهایش را تجزیه کند، و در مجموع جهتگیری و یک تغییر اساسی در سازمان رزم دشمن به وجود خواهد آمد. مجبور میشود گردانهای اصلیاش را در خط بیاورد و در طول 1000 کیلومتر مرز، خودش را فعال کند، اما نمیتواند فعال شود. چرا که منتظر عملیات اصلی ما می‌باشد… اگر نخواهد بیاید در خط، عملیات
محدود ما همهاش موفق است و اگر در خط بیاورد، ممکن است فکر کند ما در آینده عملیاتی انجام دهیم، آن موقع نیرویی که رفته در خط تا بخواهد مجددا صرفهجویی در قوا بکند و بیاورد با عملیات اصلی مقابله کند، عقب میماند. در مجموع، یکی از اهداف عملیات محدود فشار استراتژیک بر دشمن است.«
وی در ادامه صحبت خود، درباره جنبهی دیگری از عملیات محدود گفت:
»عملیات محدود وقتی انجام میشود، عملیات مهم شما نیز با اینها قاطی است. یعنی دشمن میبیند شما در 30 منطقه تحرک دارید، در 30 منطقه حمله میکنید، آن موقع عملیات مهم شما در آن مناطق گم خواهد شد، لذا دشمن حساسیتش را از دست میدهد.«
پس از مطرح شدن ضرورت عملیات محدود، در 30 خرداد 1364 همهی قرارگاهها موظف شدند در منطقهی خود، محلهایی را برای عملیات محدود و یا نفوذی تعیین کنند. قبل از این تاریخ نیز تصمیماتی اتخاذ شده بود. به عنوان مثال، پس از عملیات موفق قدس 1، تصرف پاسگاهها و کمینهای منطقه البیضه در شرق دجله تیپهای امام حسن (ع) و 155 ویژه شهدا واگذار شد. در مجموع، در طی ماههای تیر، مرداد و شهریور نزدیک به 20 منطقه و یا محور بر اجرای عملیات به شرح زیر مشخص گردید:
– در جنوب؛ جزایر امالرصاص، قطعه و سهیل در اروندرود، نقاطی در هور مانند البیضه و برخی کمینهای عراق در هور، زید و نقاط دیگر.
– در جبههی میانی؛ مناطقی از جمله کانیشیخ، چنگوله و قلاویزان.
– در جبههی غرب؛ محورهای نوسود، چوارتا و غرب سورن و محور قصر شیرین.
چون همه یگانها موظف به انجام عملیات محدود شده بودند، بدون استثنا مأموریتهایی به آنان واگذار شد؛ البته به پنج محور توجه بیشتری شد: محور نوسود و چوارتا در غرب و البیضه، زید و جزایر امالرصاص و سهیل در جنوب.
