ابعاد و ویژگیهای عملیات بدر، عراق را به عکسالعملی غیر از آنچه تا آن زمان در جنگ رخ داده بود، واداشت؛ بدین معنی که همزمان با عملیات، حملات هوایی خود را به تهران آغاز کرد. در واقع دشمن هدفی را که از به راهاندازی جنگ نفتکشها در خلیج فارس (از نظر اقتصادی) داشت، با تهاجم به شهرها به نیت به زانو درآوردن جمهوری اسلامی – از طریق برانگیختن مردم – دنبال نمود. در این دوره انتقال جنگ از رزم زمینی به جنگ شهرها مبین شکلی جدید در جنگ بود.
رویارویی با دشمن در ابعاد جدید، طبعا نیازمند حضور فعال مردم در صحنه و افزایش روحیه مقاومت آنها بود و از سوی دیگر ضرورت مقابله به مثل را ایجاب میکرد.
تدبیر مقابله به مثل با پرتاب موشک به سوی نقاط استراتژیک بغداد آغاز شد. به کارگیری موشک به منزله ورود عنصری جدید در معادله جنگ محسوب میشد و بدین طریق، عراق با وضعیتی غیر قابل پیشبینی مواجه گردید و برای اولین بار بغداد، مرکز حکومت رژیم بعث، طعم تلخ ضایعات ناشی از جنگ را به طور مستقیم و ملموس چشید. این امر در واقع، افزایش مشکلات حکومت بغداد و نیز دامن زدن به آن تلقی میگردید.
در این میان شواهد و قرائن، حاکی از درماندگی و ناتوانی دشمن بود. همچنین به منظور خنثیسازی سوء استفاده جریانهای عافیت طلبی که مترصد بهرهبرداری از اوضاع موجود جهت پایان بخشیدن به جنگ بودند، بنا به نظر امام خمینی، نماینده ایشان در شورای عالی
دفاع، حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی، در نماز جمعه تهران پیشنهاد کرد که حامیان ادامه مقابله و جنگ با دشمن در روز قدس اقدام به راهپیمایی نمایند تا نظر مردم درباره ادامه جنگ روشن شود و همچنین مشخص گردد که آیا جنگ شهرها بر مقاومت مردم تأثیری نهاده است یا خیر؟
بر این اساس، به رغم تهدیدهای مکرر رژیم عراق مبنی بر بمباران مردم، راهپیمایی روز قدس همانند جریان سیلی خروشان آغاز شد و همزمان نیز رزمندگان سپاه پاسداران عملیات قدس 1 را در منطقه هورالهویزه اجرا کردند. این اقدامات، تلاشهای چندین ماههی دشمن را به منظور به دست گرفتن ابتکار عمل عقیم گذاشت و عملا جمهوری اسلامی با مقاومت مردم و مقابله به مثل در رویارویی با تعرضات رژیم بغداد، مرحلهای بحرانی را پشت سر نهاد و تهاجمات پیدرپی خود را در میدان رزم زمینی آغاز کرد.
دشمن در عملیات بدر سعی کرد با استفاده مناسب از زمین، زرهی، آتش و نیروی هوایی، کنترل صحنهی نبرد را در دست گیرد. تلاش دشمن در این زمینه به نیروهای خودی نمایاند که ادامه جنگ عمدتا باید متکی بر استراتژی جنگ درازمدت توأم با برنامهریزی همهجانبه و نیز حضور بیشتر کشور و مسئولان در این امر باشد.
در این میان، مسئله نیرو و جذب آن به تناسب اهداف و مراحل عملیات و نیز ایجاد تحولاتی در نحوهی مواجهه با دشمن به منظور تجزیه قوای آن، بخشی از معضلات جدید بود. علاوه بر این، ضرورت توجه به مسائل دیگری مانند افزایش آتش، سلاح مناسب ضدزره و ضدهوایی توأم با تاکتیکهای ویژه، نیز مدنظر قرار گرفت. همچنین بر ضرورت گسترش سازمان رزم سپاه و آموزش نیروها به تناسب پیچیدگی جنگ تأکید شد تا گذشته از افزایش توانایی نیروهای خودی در تصرف هدف و حفظ آن، در نهایت زمینه و لوازم انهدام ماشین جنگی عراق فراهم آید.
طبیعتا به کارگیری عملی تجربیات عملیات بدر، نیازمند زمان بود.
در این فاصله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در میان تدابیر گوناگون جهت رویارویی با دشمن و جلوگیری از رکود جبههها، سلسله عملیاتی محدود و پیدرپی را با هدف انهدام قوای ارتش عراق و گرفتن زمان از آنها، برنامهریزی کرد.
