مفهوم رمز در این کلام امام راحل (ره(، فراتر از مفهوم توسل و درخواست شفاعت از امام حسین «علیهالسلام» و حتى تأثیر الگویى از قیام عاشورا است. مفهوم این رمز، اشاره به حقیقتى دارد که در وجود ملکوتى سید الشهدا متبلور است و آن، احراز «هویت» در مقام معرفت و اطاعت از «ولایت» است؛ به گونهاى که انسان بدون شناخت ولایت، موجودى گم شده و فاقد هویت است. آنچه که ما در فصل نخست، دربارهى جهان شمولى ولایت ائمه «علیهمالسلام» متذکر شدیم، این بودکه هویت تکوینى عالم، بر ولایت استوار است و هویت تعینى و تشریعى نیز از این قاعده مستثنى نیست. نوع انسان که به هر دو هویت محتاج است، اصالت تکوینى و تشریعى خود را از ولایت مىگیرد و قبل از تأثیرپذیرى والگوگزینى از عاشورا، به هویتشناسى محتاجتر.
است و با تلاش و سیر و سلوک، در مسیر بازآفرینى خود به این نتیجه مىرسد که: «ولایت موجد هویت دینى و سیاسى او به معنى تام و تمام است.» بنابراین، واژهى رمز در لسان امام راحل (ره(، که عمق سخنان انبیاء و امامان معصوم «علیهمالسلام» را دارد، انسان سالک و مجاهد را به کشف اسرارى وامىدارد که ذوق و شوق یافتن آن، خستگى و کسالت یا دل خوش کردن به باورهایى که دین را به بهشت و امام حسین «علیهالسلام» را به شفاعت مىشناسند، فراتر برده و تا «افق اعلى» و اوج «او أدنى» سوق مىدهد.
