– شماره سند شورای امنیت: 16649/S
– 28 ژوئن 1984 (7 تیر 1363)
نامه مورخ 28 ژوئن 1984 نمایندگی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما به پیوست متن نامه آقای طارق عزیز معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه جمهوری عراق، درباره تمرکز تعداد زیادی از واحدهای نظامی در شهرهای مشخصی از ایران در نزدیک مرز عراق، ارسال میگردد.
زهیر ا. محمد – جانشین نمایندگی دائمی جمهوری عراق در سازمان ملل
نامه مورخ 27 ژوئن 1984 معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه عراق خطاب به دبیر کل
مایلم یک بار دیگر به آنچه در نامه آقای صدام حسین رئیس جمهوری عراق خطاب به جنابعالی مورخ 10 ژوئن 1984 (16610 / S) در پاسخ به درخواست جنابعالی خطاب به دولت عراق و ایران جهت پایان بخشیدن به بمباران مراکز صرفا غیرنظامی بیان شده، ارجاع دهم. در آن به طرفین تأکید شده که از تمرکز نیروهای نظامیشان در مراکز غیرنظامی یا نزدیکی آن اجتناب کنند برای اینکه طی عملیاتهای نظامی با هم درآمیخته نشوند.
همچنین، مایلم به نامه خود خطاب به جنابعالی مورخ 21 ژوئن (16638 / S) ارجاع دهم که در آن من برای جنابعالی توضیح دادم که طرف ایرانی از شهرهای نزدیک مرز عراق برای تمرکز نیروهایش استفاده کرده و آنجا را نقطه رهایی، جهت حملهای که قصد دارد علیه سرزمین و شهرهای عراق آغاز کند، قرار داده است. همچنین مایلم به یادداشتی که برای جنابعالی، توسط نمایندگی عراق مورخ 23 ژوئن ارسال داشتم، اشاره کنم. ما در آن نامه مشخص ساختیم که مقامات ایران، تعدادی از واحدهای نظامی خود را در شهرهای آبادان، محمره، خسروآباد، اهواز، هویزه، بستان و اندیمشک متمرکز نمودهاند.
استفاده مقامات ایران از مراکز صرفا غیرنظامی به منظور آمادهسازی تجاوزات جدید علیه عراق، نقض آشکار توافقی است که با وساطت جنابعالی در اجتناب از بمباران مراکز غیرنظامی و نیز نقض ماده 28 کنوانسیون در زمان جنگ مورخ 12 آگوست 1949 که استفاده از حضور اشخاص مسلح جهت انجام موارد مشخص یا مصونیت مناطق از عملیاتهای نظامی و تبدیل این قبیل شهرها به مراکز نظامی، می‌باشد. این ممنوعیت در پروتکل I که در سال 1977 در ژنو امضا شد نیز مجددا تصریح شده است. ماده 58، پاراگراف ب پروتکل بر لزوم اجتناب از انجام عملیات نظامی در مناطق مسکونی پرجمعیت یا نزدیکی آن تأکید کرده است.
مجددا بر لزوم اتخاذ اقدامات سریع و مناسب جهت ضرورت پایبندی طرف ایرانی به تعهداتش تأکید میگردد. ما به آنچه در ابتدا هشدار دادیم، تأکید داریم بدین معنی که رژیم ایران قصد دارد از این توافق جهت مخفی کردن تجاوزات خود، و نیز نیات توسعهطلبانه خویش با دورویی استفاده کند که چنین موقعیتی خارج از حوزه آنچه در نامه شما مورخ 9 ژوئن 1984 (16611 / S) در اجتناب از بمباران مراکز صرفا غیرنظامی ذکر شده، قرار دارد.
ما بر تمایل قوی خویش جهت اجرای صادقانه توافق و همکاری با سازمان مل جهت انجام وظایف خود به درستی، تأکید میکنیم. به پیوست لیستی حاوی اطلاعات نیروهای نظامی ایران که در شهرهای مذکور مستقر شدهاند، ارسال مینمایم.
طارق عزیز – معاون نخست وزیر امور خارجه جمهوری عراق
پیوست
لیست اسامی شهرهای ایران که در آنجا نیروهای نظامی مستقر بوده و نیز اطلاعاتی در مورد این قبیل نیروها به شرح ذیل است:
1- آبادان
الف. قرارگاه عملیاتی آبادان
ب. تیپ ژاندارمری آبادان
ج. واحدهای سپاه
2- محمره
الف. واحد 77 لشکر پیاده نظام همراه با توپخانه
ب. واحدهای چترباز تیپ 55
ج. واحدهای 5 (نصر) و 14 (امام حسین) لشکر سپاه
3- خسروآباد
گردان 707 ژاندارمری
4- اهواز
الف. اردوگاه تجمع و آموزش داوطلبان
ب. تیپ مستقل غدیر (سپاه)
5- هویزه
الف. واحدهای تیپ امام حسن (سپاه)
ب. گردان 515 Ayyinah
6- بستان
قرارگاههای تیپ 2 زرهی و لشکر 16 زرهی
7- اندیمشک
اردوگاه آموزش دوکوهه و واحدهای مستقر در آنجا عبارتند از:
الف. لشکر 27 محمد رسول الله
ب. تیپ 10 سیدالشهداء
ج. تیپ 20 زرهی رمضان
