جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

سند شماره 209

زمان مطالعه: 4 دقیقه

– شماره سند شورای امنیت:16438 / S

27 مارس1984 (7 فروردین 1363)

نامه مورخ 17 مارس 1984 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل

بنا به گزارش‏های دولت متبوعم، احتراما عطف به نامه شما که طی سند 16433 / S مورخ

26 مارس 1984 مبنی بر گزارش کارشناسان منتخب دبیر کل جهت تحقیق درباره ادعاهای جمهوری اسلامی ایران در مورد استفاده عراق از سلاح‏های شیمیایی منتشر شد، مایلم مطالب ذیل را به اطلاع برسانم:

1- دولت عراق هیچ نظریه‏ای جهت درج در گزارش هیئت نداده و هیچ ارتباطی با گزارش نداشته است.

عراق از این قبیل سلاح‏ها استفاده نکرده است و اگر کارشناسان اعزامی دبیر کل مواردی از این نوع سلاح‏ها در برخی از مناطق ایران یافتند، حاکی از آن است که ایران یکی از طرفین بوده و نسبت به آن مسئولیت دارد.

2- اقدامات وحشیانه رژیم ایران بر همگان شناخته شده است. این رژیم کودکان را به خطوط جبهه اعزام نموده و از اینها جهت انفجار مین‏ها استفاده نموده است و[…]و آن را توجیه می‏نماید و دیگر بی‏رحمی‏های وحشیانه این رژیم را با بهانه‏های مذهبی نادرست، شنیده‏اید.

همچنین زندانیان را می‏کشد، بر همین اساس این احتمال وجود دارد که نمی‏تواند به دور از جعلیات واهی خود، حکمرانی کند. از همین رو در جست و جوی خلق توجیهاتی برای شکست‏های خود در تجاوزات خویش علیه عراق بوده، تا با خیره‏سری، افکار عمومی بین‏المللی را از مسائل مهم، یعنی لزوم توقف جنگ منحرف سازد.

3- پر واضح است که دبیر کل سازمان ملل به مسئولیت خویش در اعزام هیئت به ایران عمل ننموده است. به صورتی که در گزارش آمده، دبیر کل بنا به اصرار طرف ایرانی به این کار اقدام نموده است. با توجه به این مهم، مایلم نکات ذیل را به اطلاع برسانم:

الف) این حرکت به عنوان بخشی از ابزارهای دبیر کل، از جنبه‏های ثانوی و حادثه‏ای مناقشه به شمار می‏رود و اکنون ضروری‏ترین مسئله، ریشه‏یابی جنگ است. بدین معنا که اصل مناقشه و خاتمه آن طبق قطعنامه‏های شورای امنیت 479 مورخ 28 سپتامبر 514،1980 مورخ 12 جولای 1982، 522 مورخ 4 اکتبر 1982 و 540 مورخ 31 اکتبر 1983 و قطعنامه 3 / 37 مجمع عمومی مورخ 22 اکتبر 1982، از اولویت برخوردار بوده که می‏بایست دنبال گردد.

ب) بخش دیگری از اقدام دبیر کل، پذیرش درخواست‏های یک طرف مناقشه، که اصرار به طولانی ساختن جنگ و نیز اظهارهای صریح جهت اشغال سرزمین طرف دیگر (عراق) و نیز تحمیل اراده سیاسی خود به آن دارد، صورت گرفته است.

این بار دومی است که دبیر کل به درخواست ایران درباره جنبه‏های کم اهمیت مناقشه، پاسخ مثبت داده که همانند اقدام 28 می 1983 دبیر کل که بنا به اصرار ایران تیم تحقیقی را جهت بمباران اهداف غیرنظامی اعزام داشته، می‏باشد.

باید متذکر شد در حالی که دبیر کل دو درخواست ایران را جهت اعزام هیئت‏های حقیقت‏یاب، اجابت نموده، ولی درخواست‏های مکرر عراق برای اعزام هیئتی جهت تحقیق درباره حقایق مربوط به رفتار با اسیران دو کشور و با توجه به نقض وقیحانه قوانین که اسیران عراقی با آن مواجه می‏باشند و طی نامه‏هایی به کمیته بین‏المللی صلیب سرخ مورخ 7 می 1983 و 10 فوریه 1984 بیان گردیده، کاملا مورد بی‏توجهی واقع شده است.

ج) بدیهی است با توجه به موارد مذکور، پاسخ مثبت به درخواست‏های طرفی که کلیه قطعنامه‏های شورای امنیت و مجمع عمومی را رد نموده و از همکاری با اعضای کمیته‏های تحقیق جهت حل و فصل مناشقه، براساس قوانین و اصول منشور امتناع می‏ورزد، باعث گردیده که طرف (ایرانی) از نقش دبیر کل به منظور پیشبرد اهداف تبلیغاتی خود استفاده نماید. ما صمیمانه از دبیر کل می‏خواهیم به طرفی که این موارد مشکوک را قبل از اینکه سازمان ملل پیشرفتی مقتدرانه جهت حل و فصل مناقشه داشته باشد، جدی تلقی کرده، ضرورت حل و فصل مناقشه را گوشزد نماید و باید کوشش شود راه حلی صلح‏آمیز طبق قطعنامه‏های سازمان، یافت و نیز نیازمند آن است که از ایران خواسته شود کلیه کنوانسیون‏ها درباره مناقشه را رعایت نموده نه اینکه خود را محدود به انتخاب سازد که تنها به قسمت‏هایی از کنوانسیون‏ها استناد کند که در خدمت اهداف تبلیغاتی‏اش، باشد.

د) دولت عراق با امید به اینکه دبیر کل مسئولیت‏های خویش را با رعایت اصل بی‏طرفی در مناقشه، محفوظ نگه می‏دارد و به تلاش‏های خویش ادامه می‏دهد، به خودش اجازه نخواهد داد که از سوی یکی از طرفین مناقشه به ویژه طرفی که صلح را رد نموده و اصرار به تجاوز داشته و نیز مقررات بین‏المللی را نقض می‏نماید و کاملا به سازمان و قطعنامه‏هایش بی‏توجه می‏باشد، فریب بخورد.

عراق همچنین امیدوار است که سازمان ملل و دبیر کل، اولویت نخست را به پایان دادن مناقشه براساس قوانین بین‏المللی و قطعنامه‏های سازمان بدهد و تلاش نماید گام‏هایی را دو طرف جهت رعایت کلیه کنوانسیون‏ها و عرف بین‏المللی بردارند. از سوی دیگر، دبیر کل چگونه قادر خواهد بود که نقش خاص خود را تحت منشور و مأموریت بشردوستانه خویش، انجام دهد؟ در این باره، عراق از بخشی از بیانیه دبیر کل که درباره ضرورت خاتمه مناقشه می‏باشد، استقبال نموده و آرزو دارد که دبیر کل برای اینکه بتواند در تلاش‏هایش در این زمینه موفق شود، سهولت ایجاد گردد و خواست خود را نه فقط به دولت‏های عراق و ایران بلکه تنها به دولت ایران، به عنوان طرفی که از همکاری طفره می‏رود، تفهیم نماید. در هر حال، عراق مکررا آمادگی خود را جهت همکاری با دبیر کل و با کلیه اقداماتی که جهت حال برقراری آتش‏بس و خاتمه مناقشه صورت می‏گیرد، اعلام داشته است.

ریاض م. س. القیسی – نمایندگی دائمی جمهوری عراق در سازمان ملل