– شماره سند مجمع عمومی: 408 / 38 / A
– شماره سند شورای امنیت: 15983 / S
– 13 سپتامبر 1983 (22 شهریور 1362)
نامهی مورخ 12 سپتامبر نمایندگی عراق خطاب به دبیرکل
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما بازگشت به نامههای نمایندگی جمهوری اسلامی
ایران خطاب به جناب عالی در تاریخهای 18، 17، 12، 3 و 26 آگوست و 1 و 7 سپتامبر 1983 (S/15962، S/15932/Add.1، S/15941، S/15934، S/15932، S/15926، S/15909)
این نخستین بار نیست که نمایندگی ایران بیهوده تلاش میکند از موضع ضعف رژیم خود به همدردی متوسل شده که یک بار دیگر اقدامات فریب، تزویر، سوء استفاده و بیاعتنایی این رژیم را ثابت میکند. اینجانب در فواصل مشابه گذشته به تفصیل این مواضع رژیم ایران را طی پاسخهای خود در نامههای قبلی ایران خطاب به جناب عالی و نیز پیرو گزارش شما درباره هیئت تحقیق در مورد مناطق غیر نظامی ایران و عراق که هدف حمله نظامی واقع شدهاند مطرح ساختهام، به هر حال در خصوص نامههای مزبور، نکات ذیل نیازمند آن است که مورد توجه و تأکید واقع شوند:
1- ادعای ایران از جمله سند 15909 / S مبنی بر این که عملیاتهای نظامی ایران علیه عراق در جولای گذشته در دو جبهه » به منظور خاموش کردن آتش توپخانه » علیه شهرهای ایران صورت گرفته، تنها یک دروغ است. موارد مشابهی نیز در نامههای قبلی فوق، ذکر شده که به اصطلاح جهت » مصمم ساختن » مردم ایران برای ادامه مقاومت عادلانه و نیز » نبرد دفاعی » آنها صورت گرفته است. مدارک مستندی که از اطلاعیههای نظامی و اظهارات مقامات ایران برای شما طی نامه مورخ 4 آگوست 1983 (15915 / S) ارسال شده، نشان دهنده برخی از واقعیتها است. همان طور که قبلا خاطر نشان ساختیم آن اطلاعیهها و اظهارات منعکس کننده سابقه آشکار رژیم ایران در تجاوز علیه عراق و دخالت صریح در امور داخلی کشور ما می‌باشد.
2- همچنین سند 15909 / S کاملا گویای آن است که نماینده ایران به دنبال برداشت نادرست از محتوای گزارش شما در مورد هیئت تحقیق درباره مناطق غیر نظامی ایران و عراق می‌باشد مبنی بر این که عراق این حملات نظامی را باعث گردیده است. این امر بدون سابقه نیست همان طور که در نامه نماینده ایران مورخ 29 ژوئن (15851 / S) به آن اشاره شده در نامه خود مورخ 14 جولای (15874 / S) به آن پاسخ دادهام.
3- بدون شک جناب عالی و اعضای مشهور شورای امنیت کاملا نسبت به نگرش مثبت و مشارکت فعال عراق در تلاشهایی که در طی می تا جولای گذشته جهت اتخاذ ترتیباتی برای هیئت جهت شروع روند جدید صلح صورت گرفت، آگاه هستید، همین طور مطلعید که در طی تحقیق هیئت به عالیترین مقام آن پیشنهاد پیمان صلح ویژه را تحت نظارت سازمان ملل ارائه داد که به موجب آن طرفین متعهد شوند از هرگونه حمله به شهرها و روستاها، علی رغم ادامه جنگ، خودداری ورزند. (اسناد 15804 / S و 15825 / S مورخ
27 می و 14 ژوئن 1983(. اما کلیه این تلاشها بیهوده بود، زیرا رژیم ایران در تلاشهای صادقانه شورا که حرکت جدیدی را جهت صلح آغاز کرده بود کارشکنی نمود و به جنگ تجاوزگرانهاش ادامه داد. بنابراین در نامههای ایران که تصور میشد نشانههایی از آمادگی جهت همکاری با شورا و حل و فصل منازعه با استفاده از ابزارهای صلح جویانه ملاحظه شده است، ثابت گردید که صرفا فریبی بیش نبوده است.
4- در اینجا چگونگی تشکیل هیئت در این دوره را یادآور میشوم که علت مهم آن خصوصیت ویژه نامههای ایران خطاب به شما بود که به ادعای » بیتفاوتی » شورای امنیت یا جامعه بینالمللی یا هر دو نسبت به وضعیت درگیری نظامی میان ایران و عراق داشته است و علیرغم این حقیقت که به این ادعا به طور کامل در نامههای 2 و 12 می [15743 / S , 15765 / S] خود پاسخ دادهام، اما ادعای مشابهی به شکل وقیحانهتر در نامههایی که اخیرا ایران خطاب به جناب عالی ارسال داشته، تکرار شده است و یک بار دیگر جامعه بینالمللی و نیز شورای امنیت را به بیتفاوتی متهم کرده و علاوه بر آن با اصطلاحات » راضی «، » مشوق «، » رضایت ضمنی » آنها را مجرم دانسته است. این امور نشان دهنده تزویر و دورویی است که از ذهنیت عجیب و غریب رژیم ایران منعکس میگردد. این روش شترمرغی ایران را قبلا در طی نامهی طولانی مورخ 2 می خود که در بالا اشاره شد، مورد بحث قرار دادهام. در واقع نه جامعه بینالمللی و نه شورا نسبت به وضعیت درگیری نظامی میان ایران و عراق بیتفاوت نیستند. در فواصل مختلف شورا، بدون نیاز به مجمع عمومی و سایر مجامع بینالمللی به طور مکرر درخواست کرده است که به جنگ پایان داده و مناقشه را با ابزارهای صلح جویانه حل و فصل نمایند. علیرغم این حقیقت که ایران تجاوز را آغاز کرده است، عراق به وضوح و بدون قید و شرط به کلیه این درخواستها پاسخ مثبت داد، در حالی که ایران به طور قاطع اینها را رد کرده است.بر همین اساس ایران به تنهایی مسئول ادامه جنگ و ضایعات ناشی از آن از تاریخ نخستین درخواست جهت آتشبس از طرف شورای امنیت که به اتفاق آرا قطعنامه 479 را تصویب کرد، می‌باشد. به علاوه اصرار این رژیم در وادار ساختن اتهامات ظالمانه به شورا به خاطر اقداماتی است که شورا به طور صحیح و بنا به صلاحیت خود تحت منشور انجام داده است و محکومیت شورا به خاطر ارائه نقص تعهدات کشورهای عضو بر اساس منشور، به ویژه ماده 25 می‌باشد. این رفتار رژیم ایران همچنین مسئولیت قانونی آغاز کردن جنگ تجاوزگرانه و اصرار به ادامه آن را متوجه این رژیم میسازد. در این باره مایلم موضع دولت متبوعم را در مورد این فرضیه تکرار نمایم که جدالی در رابطه با دوره شروع عملیاتهای نظامی تا تصویب قطعنامه 479 وجود دارد و
عراق آماده است این مواضع را به داوری واگذار کند تا مشخص شود که چه طرفی مسئول شروع آن عملیاتها بوده و چه خساراتی را تا آن تاریخ به دنبال داشته است، اما شکی نمیتواند وجود داشته باشد که ایران پس از تاریخ مذکور کاملا مسئول بوده است. این موضع قبلا در نامه مورخ 10 ژوئن (15826 / S) به شما انتقال داده شده است. در واقع میبایست جهت قضاوت در مورد ادعاهای ایران آزمون هدفدار صورت پذیرد. به جای توهین به شورای امنیت با رژیم ایران مبارزه کنیم و دورویی و فریبش را آشکار سازیم که به تعهدات بدون قید و شرط خود نسبت به صلح پایبند باشد.
5- تزویر در نامههای ایران با درخواست مربوط به حقوق بینالمللی بشر دوستانه در مورد جنگ، تشدید شد. این باور سخت است که نماینده ایران هنوز از این حقیقت اطلاع ندارد که سابقه آگاهی رژیمش نسبت به آگاهی کامل از افکار عمومی کل جهان واقعا بسیار پایین است. اگر وی هنوز ناآگاه است که به ندرت این امکان پذیر است پس مایلم وی را در مورد آنچه پاسخ میدهد به مبارزه بطلبم آیا او میتواند در مورد نقض… حقوق بینالمللی بشر دوستانه که توسط دولتش در رفتار با اسیران عراقی جنگ به صورتی که کمیته بینالمللی صلیب سرخ منتشر ساخته، پاسخ قانع کنندهای بدهد. به علاوه چه جوابی میتواند به کمیسیون فرعی منع تبعیض نژادی و حفظ حقوق اقلیتها بدهد که از ایران در مورخ 5 سپتامبر گذشته درخواست کرده بود که به تعهدات بینالمللی پایبند باشد و از اعزام سربازان نوجوان به جنگ تجاوزگرانهاش علیه عراق خودداری ورزد؟
ریاض القیسی – نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل
