– شماره سند مجمع عمومی: 269 / 38 / A
– شماره سند شورای امنیت: 15826 / S
– 14 ژوئن 1983 (خرداد 1362)
نامه مورخ 10 ژوئن 1983 سفیر و نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیرکل بنا به اطلاع دولت متبوعم احتراما موارد ذیل را به اطلاع میرسانم.
ایران شهرها و روستاهای عراق در جولای 1980 بمباران کرد و نیروهای نظامی ایران مورخ 4 سپتامبر 1980 شهرهای خانقین، مندلی، زرباطیه را با توپ 175 میلیمتری شدیدا هدف قرار داد که این آتش سنگین مستقیم باعث بروز مناقشه نظامی میان عراق و ایران گردید.
قبل از اینکه عراق به حق قانونی دفاع از خویش در 22 سپتامبر 1980 اقدام نماید، برخی از سازمانهای بینالمللی را از حملات ایران مطلع ساخته و یادداشتهایی را توسط وزیر امور خارجه در مورخ 14 سپتامبر 1980 برای آنها ارسال کرد و عراق راهی جز مقابله با سماجت ایران جهت دفاع از خود بر اساس بند 51 منشور سازمان ملل نداشت.
بر اساس مفاد این اصول، شورای امنیت سریعا دخالت کرد و قطعنامه 479 را در 28 سپتامبر 1980 تصویب کرد. عراق اعلام کرد که قطعنامه را پذیرفته و با آتشبس بدون هیچ قید و شرطی موافق است در حالی که ایران قطعنامه را صریحا رد کرد.
عراق در موارد بسیاری تمایلش را به آتشبس و برقراری روابط حسن همجواری با همسایه خود ایران بر اساس متقابل به حاکمیت، مصونیت مرزهای بینالمللی و عدم
دخالت در امور داخلی یکدیگر مورد تأکید قرار داده است و در پاسخ به درخواست رئیس جمهوری پاکستان به طور یک طرفه از 5 – 8 اکتبر 1980 اعلام آتشبس نمود اما ایران با تشدید عملیاتهای نظامی خود به آن پاسخ داد. عراق بر قطعنامههای 514 مورخ 12 جولای 1982 و 522 مورخ 4 اکتبر 1982 صحه گذاشته و به درخواست آتشبس و عقب نشینی به مرزهای شناخته شده بینالمللی پاسخ مثبت داده است، در حالی که ایران آن را رد کرد.
عراق همچنین قطعنامه 3 / 37 مورخ 22 اکتبر 1982 مجمع عمومی در مورد پیامدهای طولانی شدن درگیری نظامی میان دو کشور را پذیرفت در حالی که ایران آن را رد کرد.
علیرغم این حقیقت ایران با حمله نمودن به عراق تجاوز را آغاز نمود و شکی نمیتوان داشت که پس از تصویب قطعنامه شورای امنیت مورخ 28 سپتامبر 1980 مسئولیت کامل ادامه درگیری را به عهده دارد و بنابراین کلیه پیامدهای آن از جمله خسارات مالی و جانی متوجه این کشور است.
بر اساس ماده 25 منشور سازمان ملل ضروری است که اعضای سازمان ملل تصمیمات شورای امنیت را بر اساس مفاد منشور پذیرفته و به آن عمل نمایند. ایران با رد مفاد منشور در عدم اجرای تصمیمات شورا، کل مسئولیتهای ناشی از ادامه جنگ از جمله مسئولیت پرداخت غرامت لازم را به عهده گرفته است.
بر اثر تجاوز ایران، عراق خسارات مادی سنگینی را به خاطر انهدام بسیاری از تأسیسات اقتصادی خود و نیز محرومیت از حق آزادی دریانوردی در منطقه خلیج عربی متحمل شده که خسارات سنگین مادی و نیز تلفات جانی زیادی را باعث شده است. عراق بر درخواست رسمی خود تصریح مینماید که ایران میبایست کلیه خساراتی را که متحمل شدهایم جبران نماید.
همان طور که در بالا تبیین شد این ایران بود که درگیری نظامی را آغاز کرد و اقدام به تجاوز علیه تأسیسات غیر نظامی اقتصادی و بمباران شهرها نمود که مسئولیت ادامه این وضعیت متوجه این کشور بوده و طرف مسئول در خسارات ناشی از آن می‌باشد.
در مورد دورهی مربوط به آغاز عملیاتهای نظامی تا تصویب قطعنامه شورای امنیت مورخ 28 سپتامبر 1980 و جدالهای موجود در این باره، یکبار دیگر عراق اعلام مینماید که آماده است این موضوع را به داوری واگذارد، به منظور اینکه طرف مسئول آغاز کننده عملیاتها مشخص گردد و در مورد مسئول بودن کامل ایران پس از تاریخ مذکور، شکی نمیتوان داشت.
ریاض القیسی -سفیر و نمایندگی دائمی
