وقتى دشمن توانست جایگاه اصلى و محورى نظام؛ یعنى، رهبرى را در جامعه متزلزل کند، براحتى در سایهى حکومت شایعه، همهى مراکز کلیدى را فتح مىکند و در نهایت خود را بر مردم تحمیل مىکند و در صورت احراز قدرت، آنچه را که براى او مفهوم ندارد، مردم و آزادیهاى مشروع آنان است. دشمن جهل و بىخبرى مردم را عامل ثبات حکومت خود مىداند؛ از این رو سعى مىکند و با دور نگه داشتن مردم از واقعیتهاى زندگى، همواره بر گردهى آنان سوار باشد و آگاهان معترض را با دست همین مردم جاهل، به قتل برساند. مردم پیوسته در قعر ذلت و خوارى دست و پا مىزنند؛ اما نمىدانند عذابى که مىکشند، نتیجه اعمال جاهلانه خودشان است.
تاریخ اسلام بخوبى گواهى مىدهد، که اسارت و ذلتى که مردم پس از کنارهگیرى از اهل بیت «علیهمالسلام» گرفتار آن شدند، سایهى شوم خود را سالیانى دراز بر فضاى ملل مسلمان گسترده است. امروز نیز مشکلات جهان اسلام، ناشى از بقایاى جهالت پیشینیانى است که چراغ فروزان امامت و ولایت را با تحریک دشمنان اسلام خاموش کردهاند. چوب جنایاتى که در آن ظلمت اتفاق افتاد، همچنان باید بر فرق وارثان حال و آینده فرود آید و لباس ذلت و خوارى که در اثر جهل و بىاعتنایى به فرامین امامت و ولایت بر تن کردهاند، پیوسته باید بر تن فرزندانشان زیبنده باشد.
مولاى متقیان، على «علیهالسلام» وقتى مردم را در برابر فرامین خود سست و بىانگیزه یافت، فرار از جهاد و مبارزه را خطرى بزرگ قلمداد کرده، فرمودند: انفروا رحمکم الله الى قتال عدوکم و لا تثاقلوا إلى الارض فتقروا بالخسف و تبؤوا بالذل و یکون نصیبکم الأخس.(1).
»خدا شما را بیامرزد! به جنگ با دشمن خود بروید و خود را به زمین گران مسازید که به خوارى تن دهید و به پیچارگى و ذلت برگردید و پستترین چیز، بهرهى شما شود.»
بدین ترتیب، آنچه یک جامعهى مسلمان و انقلابى را از ذلت و خوارى حفظ مىکند و انسان را در پیروى از رهبر جامعه توانا مىسازد و زمینهى توطئه و شایعهسازى دشمنان را درهم مىکوبد، روحیهى دفاع و مجاهدت است. اگر فرهنگ
دفاع و روحیهى ایثار و مجاهدت در جامعه فراگیر شود، دشمن نه تنها امید خود را از دست مىدهد؛ بلکه از ترس آن که در کمند دلاورمردان جبههى، حق گرفتار شود، فرار را بر قرار ترجیح مىدهد امام راحل (ره(نیز شکستناپذیرى ملت ما را در برابر توطئهى دشمنان ناشى از، روحیهى مجاهدت و رزمندگى مىداند:
»آنهایى که توطئهگر هستند و با توطئهى خودشان مىخواهند بین ملت نفاق ایجاد کنند و گمان کردند که مىتوانند بین ملت یکپارچهى اسلامى ایران نفاق ایجاد کنند و گروهها را در مقابل هم قرار بدهند، آنها در اشتباهند. آنها ملت ایران را نشناختند. آنها نمىدانند که ملت ایران، یکپارچه مجاهد است و یکپارچه رزمنده است و یکپارچه مؤمن است و دست تبهکاران را به واسطهى ایمان خودشان از کشورشان قطع مىکنند» (2).
1) نهجالبلاغه، نامهى 62.
2) صحیفه نور، ج 15، ص 27.
