– شماره سند شورای امنیت: 14873 / S
– شماره سند مجمع عمومی: 89 / 37 / A
– 18 فوریه 1982 (29 بهمن 1360)
نامه 16 فوریه 1982 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما به پیوست پاسخ رسمی دولت جمهوری عراق به ادعاهای مندرج در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی ایران که طی سند مجمع عمومی و شورای امنیت A / 36 / 842 – S / 14802 مورخ 18 دسامبر 1981 منتشر شد، ارسال میگردد.
زهیر ابراهیم محمد – کاردار موقت
پیوست
مقامات رژیم نژاد پرست ایران از زمان استقرار دولت خود که در حدود سه سال میگذرد بر حسب عادت به روشهای سفسطه و فریب آمیز جهت منحرف ساختن حقایق و پوشش نهادن بر جنایاتشان و انحراف توجهات از اعمال ضد انسانی خود که به خلقهای ایران تحمیل کرده، انواع مختلف شکنجه، کشتار، تسویههای فیزیکی و اعدامهای دسته جمعی را علیه مخالفین و ملیتهای غیر فارس خود در ایران مرتکب
میشود. این اعمال را حتی به زنان و کودکان نیز گسترش داده است. پر واضح است که برای افکار عمومی جهان این گونه تلاشهای فریب آمیز محکوم به شکست است. جامعه بین المللی به طور کلی و بسیاری از جمعیتهای بین المللی شدیدا این جنایات وحشیانه را که این رژیم مرتکب میشود محکوم نمودند که این اعمال با اصول انسانی مغایرت داشته و نقض حقوق بشر محسوب میشود.
یادداشت هیئت نمایندگی دائمی رژیم ایران در نیویورک خطاب به دبیر کل سازمان ملل، در واقع تلاش بیهودهای است که در آن رژیم جهت فریب و پوششی بر جنایات خود و انحراف توجهات از اعمالی که مرتکب میشود، اصرار دارد. لازم به ذکر است در این زمینه تشدید موج خشمگینانه و محکومیت این حکومت را در مجامع بین المللی به خاطر کشتار اخیر اسیران عراقی و همکاریاش با رژیم دست نشانده سوریه در ضربه زدن به سفارت عراق در بیروت به دنبال داشته که اهانت به کلیه توافقات بین المللی و نقض همه ارزشها و رسومات بشری را سبب شده است.
ادعاها و سفسطههایی که در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی ایران مطرح شده مجددا همان محتوای فریبکارانه را داراست.
در واقع در این یادداشت اتهامهایی را وارد ساخته که سزاوار پاسخ می‌باشد. تلاش مأیوسانه حکومت ایران جهت منحرف ساختن توجهات از جنایات بیشمارش و به ویژه جنایت کشتار اسیران عراقی که دارای دلایل متقن می‌باشد، هم در داخل و هم خارج ایران، تلاش بیهودهای تلقی گردیده است. اکنون افکار عمومی جهان متقاعد شدهاند که عراق از اصول والای انسانی خود تبعیت میکند و مجبور است به تجاوزات ایران که علیه عراق توسط حکام نژاد پرست ایران آغاز شده، پاسخ گوید. عراق جنگید و میجنگد و به جنگ با روحیه بشر دوستانه ادامه خواهد داد و به دنبال اخلاقیات متعالی، ارزشهای انسانی و اعتقادات عمیق می‌باشد که از تمدن و میراث جاودانه ملت عرب خود به دست آورده و آن را در چارچوب اصول حزب بزرگ خود، حزب بعث سوسیالیست عرب، به کار گرفته است. جامعه بین المللی در موارد بسیاری در نشریات جهان، حماسههای قهرمانی ارتش عراق را که در ردیف عالیترین ویژگیهای انسانی عربی است آن را در رودررویی با پرسنل ارتش ایران در مناطق نبرد و همچنین در رفتار با اسیران ملاحظه کردهاند.
ادعاهای مطرح شده در یادداشت هیئت نمایندگی دائمی رژیم ایران مورخ 10،9 و 11 دسامبر 1981 درباره اینکه نیروهای عراقی به مراکز غیر نظامی ایران حمله موشکی کردند، ارتش پاسخ را ندارد. اگر ما اخباری داشته باشیم در گزارشهای نظامی که
فرماندهی کل نیروهای مسلح عراق به طور روزانه منتشر میکند، ارائه میشود و رسانههای خبری محلی و جهانی آن را منتشر میکنند.
شاید مناسب باشد عباراتی از گزارشهای سه روز گذشته که در مورد اقدامات نیروهای هوایی ما منتشر شده، ارائه گردد و آنها را با ادعاهای ایران مقایسه کنید که به شرح ذیل است:
در پاراگراف (h) از گزارش شماره 547 که در 9 دسامبر 1981 منتشر شده، میخوانیم:
»هواپیماهای نیروی هوایی قهرمان ما، امروز به مواضع، مراکز و اهداف نظامی دشمن در بخشهای مرکزی و جنوبی منطقه عملیات حمله کردند و خسارت جانی و مالی فراوانی را به آنها وارد ساختند. کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاههای خود بازگشتند.«
در پاراگراف (i) از گزارش شماره 548 که در 10 دسامبر 1981 صادر شد، آمده است:
»عقابهای شجاع ما حملات موفقیت آمیز خود را علیه اهداف و مراکز دشمن در بخش جنوبی منطقه عملیات انجام دادند که خسارات جانی و مالی بسیاری بر جای گذاشت. کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاههای خود بازگشتند.«
در پاراگراف (h) از گزارش شماره 549 که تاریخ 11 دسامبر 1981 صادر شد میخوانیم:
»در طی شب، هواپیماهای ما به مواضع و مراکز دشمن در بخشهای مرکزی و جنوبی منطقه عملیات حمله کردند و ضربات مستقیم و مؤثری به آنها وارد ساختند، آتش سوزیها و انفجارات در آن نقاط رخ داده و کلیه هواپیماهای ما سالم به پایگاههایشان بازگشتند.«
همچنین باید در این زمینه ذکر کنم که نیروهای دشمن ایرانی به طور روزانه مراکز غیر نظامی و تأسیسات اقتصادی ما را در شهر بصره با هواپیما و توپخانه سنگین بمباران میکنند. کلیه هیئتهای دیپلماتیک خارجی اکردیته در بغداد به این امر واقفند.
عراق که اخیرا در جنگی عادلانه جهت اعاده حقوق مالی پایمال شدهاش در زمین و دریا با رژیم ایران درگیر شده به دلیل آن است که آن رژیم کلیه مقررات و توافقات بین المللی را به استهزا گرفته و به انواع مختلف تجاوزات و اعمال نژاد پرستی و هر آنچه که ناقض اصول اساسی حقوق انسانی است، روی آورده است.
در این زمینه به طور اختصار حقایق ذیل را خاطر نشان میسازم:
1- ایران حقوق، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی مردم عراق را با اشغال بخشی از سرزمین آن و تصرف شط العرب که در قرارداد 1975 الجزایر معین شده بود، نقض کرده است.
2- ایران به روستاها و شهرهای عراق در تاریخ 4 سپتامبر 1980 از زمین و دریا
حمله نظامی کرد که حق کامل عراق است که به آن پاسخ گوید، به دلیل اینکه امنیت شهروندانش را حفظ نماید و حقوق آنها را بازپس گیرد. همچنین در تاریخ 22 سپتامبر 1980 پس از شکست خوردن کلیه راههای صلح جویانه و دیپلماتیک برای مذاکره با ایران، راه دیگری جز نبرد نداشت.
این در نامه رئیس جمهوری آقای صدام حسین به کمیته اجرایی مردم فلسطین که در آن زمان تشکیل شده بود، آمده است:
»ما در عراق امروز، از مسائل رنج میبریم. ما وادار به جنگ بیهوده با کشور همسایه شدهایم. امیدواریم روابط آن با کشور به صورت احترام متقابل و عدم تجاوز به حقوق دیگران باشد. یک بار دیگر ما فهمیدیم که ایالات متحده امریکا حامی این دولت بوده که حملات خود را به سرزمین و مردم ما در حدود دو سال است که آغاز کرده است، از همین رو مجبوریم از حقوق و امنیت و امنیت شهروندان خود دفاع کنیم.«
3- رخدادها نشان داده که رفتار حکومت ایران علیه ملت عرب و سایر خلقهای غیر فارس در ایران نژادپرستانه بوده و به آن ادامه میدهد.
4- روشن است که رژیم ایران از زمان به قدرت رسیدن، در موارد بسیاری در امور داخلی عراق دخالت کرده و به دخالت خود ادامه میدهد، همچنین سیاست توطئه گرانه خود را علیه عراق و تمامیت ارضی ما ادامه میدهد.
5- با الهام از احساس مسئولیت خود، عراق بر خویشتن داری و رعایت اصول حسن هم جواری تأکید میکند. حوادث نشان میدهد که حسن نیتی از طرف رژیم ایران در مورد عراق وجود ندارد و این در حالی است که نشان داده اهداف توسعه طلبانه برخاسته از سیاست نژاد پرستانه خود را دنبال میکند که از رژیم شاه به ارث برده است و منعکس کننده بی توجهی آن به حقوق عراق در مورد زمین و دریا می‌باشد. جاه طلبیهای این حکومت توسعه طلب، با مقدس خواندن اشغال خاک عراق، برای همگان روشن است. افکار عمومی جهان کاملا از وسعت تلاشهای عراق جهت حل و فصل مسائل میان ایران و عراق با ابزارهای صلح جویانه و دیپلماتیک، آگاه است. به هر حال، این تلاشها تنها با بیتوجهی و اقدامات تجاوزگرانه و حملات نظامی به شهرهای مرزی عراق مواجه شده است.
جامعه بین المللی بارها ابتکارات صلح جویانه عراق در دعوت از ایران جهت مذاکرات مستقیم دو جانبه و یا مذاکرات از طریق کشور ثالث را شاهد بوده است. عراق هنوز از اصول صلح جویانه پیروی میکند. آقای صدام حسین رئیس جمهوری، قبل از تصویب
قطعنامه 479)1980) شورای امنیت در 28 سپتامبر 1980، آمادگی عراق را جهت آتش بس اعلام کرد که مورد توجه ایران واقع نشد. حکومت ایران قطعنامه شورای امنیت و کلیه ابتکارات بین المللی را رد کرده، در حالی که عراق از موضع پیروزی و قدرت اعلام کرد که کلیه این ابتکارها را میپذیرد که به وضوح نیات تجاوزگرانه رژیم ایران و عدم توجه به مسئولیت خویش در مورد خلقهای ایران و جامعه بین المللی را آشکار ساخت.
در این زمینه باید از تلاشهای قابل ستایش و ابتکارهای مورد تحسین دبیر کل سازمان ملل و نماینده ایشان آقای پالمه تشکر نمایم. البته عراق سریعا به همه ابتکارهای آنها پاسخ داد، در حالی که رژیم ایران لجاجت کرده و اقدامات آنها را رد کرده است.
