– شماره سند شورای امنیت: 14379 / S
19 فوریه 1981 (30 بهمن 1359)
نامه مورخ 18 فوریه 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به دبیر کل
احتراما به پیوست متن یادداشتها به شمارههای 18 / 7400 / 2 – 7 / 424 و 18 / 8790 / 2- 7 / 424 مورخ 1 دسامبر 1980 و 14 ژانویه 1981 وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به سفارت جمهوری عراق در تهران ارسال میگردد.
جمال شمیرانی – کاردار موقت
پیوست 1
شماره 18 / 7400 / 2 – 7 / 424
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پیرو یادداشت شماره 7 / 1 / 4/ 15639 مورخ 16 نوامبر 1980 وزارت امور خارجه عراق خطاب به سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد، یک بار دیگر تأکید کرد که قرارداد مرزی و روابط حسن هم جواری مورخ 13 ژوئن 1975 و سه پروتکل ضمیمه آن، مطابق با ماده 4 قرارداد مذکور قطعی، دائمی و لا یتغیر می‌باشد و مرزهای زمینی و آبی طرفین قرارداد مطابق با ماده 5 قرارداد مذکور لایتغیر، دائمی و قطعی است. دولت ایران فسخ یک جانبه قرارداد مذکور از جانب دولت عراق را رد میکند.
همان طور که در یادداشت شماره 18 / 6336 / 2 – 7 / 424 مورخ 26 اکتبر 1980 ذکر شده، دولت جمهوری اسلامی ایران همواره به قرار داد مرزی و روابط حسن هم جواری مورخ
13 ژوئن 1975 و سه پروتکل ضمیمه و چهار موافقت نامه مکمل آن (مورخ 16 دسامبر 1975) و مفاد قرارداد و توافقات مذکور پای بند بوده و برای ایران مورد احترام و الزام آور است.
با توجه به بخش بعدی یادداشت مذکور – که باید مورد تأکید واقع شود – به اطلاع میرساند که دولت عراق دائما مفاد قرارداد 1975 به ویژه پروتکل آن در مورد امنیت مرزها را با اقدامات تجاوز گرانه ضد انسانیاش نقض کرده و امنیت داخلی ایران را با اعزام عوامل و گروههای مسلح به استانهای مرزی ایران به مخاطره افکنده و فعالیتهای خراب کارانه را با کمک دشمنان انقلاب ایران انجام داده است. به علاوه، دولت عراق خسارات جبران ناپذیری را با تحمیل جنگ، تجاوز نظامی آشکار و حملات هوایی غافل گیرانه به شهرها و مناطق مسکونی ایران وارد ساخته و روابط حسن هم جواری دو کشور را به مخاطره افکنده است. باید متذکر شد که اگر مشکلی برای دولت عراق در مورد اجرای قرارداد مذکور و سایر موافقتنامههای مربوط وجود دارد، ماده 6 قرارداد مذکور و پیوست مورخ 26 دسامبر 1975 به وضوح و به تفصیل راهنمای حل و فصل این قبیل مشکلات است.
دولت جمهوری اسلامی ایران یک بار دیگر اعلام میکند که قرارداد مرزی و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) و سه پروتکل ضمیمه آن، نامههای مبادله شده، ضمیمهها و نیز چهار موافقت نامه مکمل مورخ 26 دسامبر 1975 همچنان معتبر و الزام آور است.
پیوست 2
شماره 18 / 8790 / 2 – 7 / 424
وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران پیرو یادداشت شماره 7 / 1 / 4 / 17650 مورخ 27 دسامبر 1980 وزارت امور خارجه عراق به سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد به مطالب ذیل اشاره کرده است:
همان طور که قبلا در یادداشت 26 اکتبر و 15 دسامبر 1980، مطابق با ماده 5 قرار داد مرزی و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) اشاره شده و با توجه به لا یتغیر بودن مرزها و احترام کامل به تمامیت ارضی دولتها، مرزهای زمینی و آبی ایران و عراق، لایتغیر، دائمی و نهایی بوده و فسخ یک جانبه قرارداد مذکور به وسیله دولت جمهوری عراق اعتبار و ارزش قانونی ندارد. همان طور که بارهای اعلام کردهایم، قرار داد مرزها و روابط حسن هم جواری میان ایران و عراق (مورخ 13 ژوئن 1975) و سه پروتکل ضمیمهی آن، نامههای مبادله شده و ضمائم آن و چهار موافقت نامه مکمل مورخ 26
دسامبر 1975 هنوز برای دولت جمهوری اسلامی ایران دارای اعتبار قانونی است. بنابراین، مسئولیت کامل تهاجم آشکار، جنگ تحمیلی و حمله به ایران و نیز نتایج این اقدامات که جامعه بین الملل به خوبی از آن آگاه است، متوجه دولت عراق می‌باشد.
