نقاط نفت خیز و تأسیسات نفتی مستقر در منطقه، سومین ویژگی بسیار با اهمیت این بخش از کشور بود که میتوانست مورد تهدید دشمن در شرق کارون قرار گیرد.
ایران در زمینه وجود منابع نفت خام و گاز طبیعی از مقام ویژهای در جهان برخوردار می‌باشد و در ردیف یکی از قدیمترین ممالک استخراج کننده نفت محسوب میگردد. طوری که ذخایر شناخته شده نفت تا سال 1365 حدود 59 میلیارد بشکه برآورده شده بود (1) که متأسفانه نگرش غلط به این
ثروت ملی آن را به صورت کالایی جهت فروش و مهمترین منبع تأمین ارز مورد نیاز کشور درآورده است. از آغاز کشف و صدور این ماده حیاتی، اقتصاد ایران بر پایه وابستگی به آن (نفت) طرحریزی گردید به طوری که با عدم توجه به ایجاد زمینههای مختلف در بخش کشاورزی و صنایع برای تأمین ارز کشور، به تدریج وابستگی اقتصاد کشور به استخراج و صدور نفت افزایش یافت چندان که ایران به صورت یک کشور تک محصولی درآمد که بیش از 95 درصد درآمدهای آن وابسته به فروش نفت می‌باشد. (2).
حال با توجه به وابستگی اقتصاد کشور به نفت و گسترش منابع این ماده در دامنههای غربی زاگرس و خصوصا جلگه خوزستان و به ویژه جنوب اهواز، واضح است که طراحان نظامی دشمن اشغال یا نابودی مراکز نفتخیز کشور را در صدر برنامههای خود گنجانده بودند.
1) »ضرورتها و شیوههای صرفهجویی در مصرف فرآوردههای نفتی«، ص 8، وزارت نفت جمهوری اسلامی ایران، 1365.
2) محمد حسین عادلی، «اقتصاد بینالملل و بازرگانی خارجی ایران«، ص 236.
