نظر به گسترش و عمق زمین در این منطقه، دو معبر «فکه – دوسلک – پل نادری – دزفول» و «شرهانی – عین خوش – پل نادری – دزفول» برای مانور دو لشکر زرهی و مکانیزه مشخص شده بود. این یگانها موظف بودند با عبور از رودخانه کرخه، اهواز را از شمال و دزفول را از جنوب محاصره و تصرف کنند.
بر این اساس، لشکر 10 زرهی در محور شرهانی – عین خوش – امامزاده عباس به سمت پل نادری پیشروی کرد و سرانجام در غرب این پل و رودخانه کرخه متوقف شد. لشکر 1 مکانیزه نیز در محور فکه – دوسلک به سمت شوش پیشروی کرد و توانست تا غرب رودخانه کرخه را تصرف کند. در این محور علاوه بر تیپ 2 زرهی از لشکر 92 زرهی ارتش جمهوری اسلامی ایران – که بنابر مأموریت سرزمینی میبایست در این منطقه استقرار میداشت – نیروهای سپاه پاسداران شوش و دزفول و نیز تیپ 36 زرهی ارتش جمهوری اسلامی ایران در برابر تهاجم دشمن صفآرایی کردند، لیکن با اشغال عین خوش به وسیله دشمن، نیروهای خودی پس از مقاومت و درگیریهای منطقهای به شرق رودخانه کرخه عقبنشینی کردند و دشمن در کمتر از یک هفته به ساحل این رودخانه رسید. عدم الحاق کامل لشکرهای 1 مکانیزه و 10 زرهی ارتش عراق و وسعت و عمق زمین منطقه و نیز وجود موانع طبیعی همچون رودخانه کرخه، سبب زمینگیر شدن دشمن در پشت این رودخانه گردید، اما پس از الحاق آن دو لشکر، دشمن توانست کل منطقه شوش و دزفول را پوشش دهد و تأمین کند، ولی نهایتا نتوانست در شرق رودخانه کرخه برای رسیدن به هدفهای اصلی خود به سرپلی دست یابد.
