امام راحل (ره(، نتیجهى بازیهاى سیاسى در نیروهاى مسلح را انهدام اساس و شیرازهى آن مىداند. زمانى که قواى مسلح کشورى از هم بپاشد، بنیهى دفاعى آن کشور تضعیف مىشود و دشمنان با شکست یک چنین نیرویى، سرانجام کشور را به اسارت خود خواهند گرفت:
»قواى مسلح از هر قشرى که هستند، در حالى که باید داراى دید
سیاسى باشند و هرگز کورکورانه عمل نکنند، نباید در امورى که سیاست بازان در آن دخالت دارند، داخل شوند؛ زیرا اگر در امور سیاسى وارد شوند، ناچار کسانى که در فن سیاست ورزیده شدهاند، بین آنان اختلاف ایجاد کرده و هر گروه از آنان را به یک طرف کشیده و شیرازهى ارتش را، که تنها با انسجام کامل است که مىتوانند به کشور خود خدمت نمایند، از بنیان به هم مىزنند و نتیجهى نهایى خود را که اسارت کشور است، به دست مىآورند«. (1).
امام راحل (ره(، علاوه بر این که نیروهاى مسلح را از ورود به دستجات سیاسى و حزبى بازمىدارد، گروهها و دستجات سیاسى و حتى گروههاى اسلامى را، از دخالت در امور ارتش و سپاه بر حذر داشته است:
»گروههاى مختلفى که اسلامى هستند، این گروههاى اسلامى هم نباید دخالت در امور ارتش کنند و نباید در آنجا افراد داشته باشند تا بتوانید یک عضو صالح و یک ارتش و سپاه پاسداران منسجم و صالح و قدرتمند باشید. (2).
البته عدم دخالت نیروهاى مسلح در امور سیاسى، به معناى نداشتن دانش سیاسى نیست؛ یک استراتژیست نظامى باید از مسائل سیاسى کشور و جهان مطلع باشد؛ در غیر این صورت وى نمىتواند یک نیروى کارآمد و مؤثر به شمار آید. امام راحل (ره(نیز بر ارتقاى دانش عقیدتى و سیاسى نیروهاى مسلح تأکید فراوان داشتند. حمایت از مواضع سیاسى نظام و درک رهنمودهاى مقام ولایت، مستلزم دانش و اطلاعات وسیع سیاسى است که هر فرد نظامى باید از آن بهرهمند باشد.
1) صحیفه نور، ج 14، ص 61.
2) همان، ج 16، ص 79.
