نیروهای شرکت کننده از ارتش جمهوری اسلامی در این عملیات عبارت بودند از:
– تیپ 1 زرهی از لشکر 16 قزوین؛
– تیپ 1 از لشکر 77 پیاده خراسان؛
– تیپ 3 زرهی از لشکر 92 زرهی اهواز.
همچنین سه گردان توپخانه تقویت شده برای کمک مستقیم به تیپهای عمل کننده مأمور شده بودند.
نیروهای شرکت کننده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز در این عملیات عبارت بودند از:
– تیپ 1 عاشورا به استعداد 9 گردان پیاده؛
– تیپ 2 کربلا به استعداد سه گردان پیاده؛
– تیپ 3 امام حسین (ع) با هشت گردان پیاده؛
– تیپ 4 امام سجاد (ع) با چهار گردان پیاده؛
– تیپ امام حسن (ع) با سه گردان به عنوان احتیاط.
در مجموع، استعداد نیروهای ارتش شامل شش گردان تانک، شش گردان مکانیزه و یک گردان پیاده و 30 آتشبار توپخانه بود. استعداد نیروهای سپاه نیز شامل 27 گردان پیاده، دو گردان مکانیزه، یک گردان تانک و دو گردان تقویت شدهی ادوات بود (1).
در این طرح بر اساس گزارش قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، توان رزمی نیروهای خودی و دشمن این گونه مقایسه شده است:
»از نظر تعداد تانک به نسبت 5 / 2 به یک و از نظر تعداد یگانهای مکانیزه به نسبت دو به یک بر او برتری داریم و از نظر تعداد نفربر یک به یک مساوی و از نظر یگانهای پیاده، ما با احتساب سپاه پاسداران به نسبت چهار به یک بر او برتری داریم. از نظر آتش توپخانه، ما به نسبت 5 / 2 به یک بر او برتری داشته ولی چنانچه محدودیت مهمات همچنان ادامه یابد و مرتفع نگردد، این نسبت تقلیل مییابد… دشمن با توجه به دارا بودن یک تحرک عالی و احداث جاده در منطقه اشغالی، دارای امکانات یک واکنش سریع و شدید در مقابل ما بوده و نسبت دارا بودن یگان احتیاط و تقویت در سطح تیپ زرهی با مکانیزه سه به یک به نفع دشمن برآورد میشود.«(2).
این گزارش عنصر اصلی برتری بر دشمن را حضور سپاه و روحیهای تهاجمیاش میداند:
»تفوق غیر قال انکار ما بر دشمن میل جنگجویی و روحیه تهاجمی سپاه پاسداران می‌باشد که به نیروهای رزمنده ارتش نیز توانایی تازه میدهد.«(3).
همچنین، در این گزارش آمده است که دشمن، از نظر وضعیت زمین و نیروی هوایی بر نیروهای خودی برتری دارد. در پایان گزارش نیز به عنوان نتیجهگیری آمده است:
»از نظر عوامل فیزیکی، توان رزمی به غیر از یگانهای پیاده و احتمالا توپخانه، برتری با دشمن ولی از نظر عوامل نامحسوس مانند روحیه تهاجمی نیروهای رزمنده و میل به پایان دادن جنگ و شکست متجاوز، برتری با ما خواهد بود.«(3).
بنابراین، در برآورد قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی عنصر اصلی برتری نیروهای خودی بر دشمن نیروهای پیاده و از نظر عوامل نامحسوس، «روحیه تهاجمی و میل جنگجویی» ذکر شده است که اساسا هر دو مورد متکی بر حضور نیروهای سپاه بود.
1) در کتاب دفاع مقدس منتشره نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، اسفند 1371، ص 117، استعداد ارتش، لشکر 16 زرهی، لشکر 92 زرهی و تیپ 1 لشکر 77 ثامن الائمه (ع) ذکر شده است. همچنین در «گزارش قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی«، ص 3، آمده است: «طبق برآورد وضعیت عملیاتی طرح کربلای 1، در 25 آبان 1360، نیروهای تکور با سه تیپ زرهی در مجموع شامل شش گردان تانک، شش گردان مکانیزه، یک گردان پیاده و یک گردان سوار زرهی با 130 دستگاه تانک و 180 دستگاه نفربر و نیروهای سپاه نیز با سه تیپ شامل 10 گردان وارد عمل میشدند.«.
2) گزارش قرارگاه مقدم نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی، ص 3.
3) پیشین.
