منطقه عمومی عملیات در شمال غربی اهواز قرار داشته و دارای زمینهای مرتفع، پست و هموار می‌باشد که از شمال به ارتفاعات الله اکبر، میش داغ و تپههای رملی، در جنوب به رودخانه نیسان و هویزه، در غرب، از یک سو به دغاغله و رودخانه نیسان و از سوی دیگر، رودخانه سابله و نهر عبید و روستای صالح حسن و از آن جا به سمت تپههای رملی در شمال امتداد مییابد و از شرق به هورالهویزه و تنگهی چزابه و مرزهای بینالمللی محدود میشود. (1).
زمین منطقه در شمال، رملی و از جنس ماسههای بادی است. سمت بیشتر ارتفاعات منطقه، از شمال غربی به جنوب شرقی و شیب زمین در مکانهای مختلف، متفاوت است. رودخانههای این منطقه شامل رودخانه کرخه با عرض تقریبی 25 تا 400 متر و عمق 5 / 1 تا دو متر است که عبور از آن بدون استفاده از پلهای موجود، غیر ممکن می‌باشد؛ رودخانه کرخه کور در حمیدیه که از رودخانه کرخه منشعب شده و تغییر مسیر میدهد؛ نهر سابله به عنوان شاخه جدا شده از کرخه و نهر نیسان به عنوان شاخه اصلی، جدا شده از کرخه که ابتدا به نام مالکیه وارد سوسنگرد شده و از آن جا به بعد نهر نیسان نامیده میشود.
عوارض مصنوعی منطقه به این شرح بود: جاده آسفالته سوسنگرد – پل سابله – بستان؛ جاده معروف به تعاون که دشمن ساخته بود و از حد فاصل بستان – سابله به پل نیسان و به سمت جفیر امتداد داشت؛ میدانهای مین و مواضع احداثی دشمن. آبادیهای این منطقه شامل دهلاویه، بردیه، دغاغله، سابله، چزابه و دیگر روستاها می‌باشد.(2).
1) با استفاده از جزوه برآورد اطلاعات عملیات طریق القدس،نوشته سردار علی اسحاقی، صفحه 25.
2) سند مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ: «طرح برآورد اطلاعاتی عملیات طریق القدس، ص 25.
