مأموریت اصلى فرهنگ هر جامعه، تقویت عوامل مؤثر در دفاع همه جانبه است و آنچه که آفت بزرگ عوامل دفاع در همهى زمینهها به حساب مىآید، گرایش جامعه به رفاهطلبى و دنیاگرایى است. از این جهت، فرهنگ یک جامعه در تقابل دائمى با این رویکرد خطرناک است. امام راحل (ره) با عنایت به این مطلب مبارزه را با رفاهطلبى قابل جمع نمىداند و گسترش چنین اندیشهاى را مغایر استقلال، آزادى و اهداف الهى حکومت اسلامى مىداند:
»ملت عزیز ما که مبارزان حقیقى و راستین ارزشهاى اسلامى هستند، بخوبى دریافتهاند که مبارزه با رفاهطلبى سازگار نیست و آنها که تصور مىکنند مبارزه در راه استقلال و آزادى مستضعفین و محرومان جهان، با سرمایهدارى و رفاهطلبى منافات ندارد، با الفباى مبارزه بیگانهاند و آنهایى هم که تصور مىکنند سرمایهداران و مرفهان بىدرد، با نصحیت و پند و اندرز متنبه مىشوند و به مبارزان راه آزادى پیوسته و یا به آنان کمک مىکنند، آب در هاون مىکوبند. بحث مبارزه و رفاه، بحث قیام و و راحتطلبى، بحث دنیاخواهى و آخرتجویى، دو مقولهایست که هرگز با هم جمع نمىشوند و تنها آنهایى تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. فقرا و متدینین بىبضاعت، گردانندگان و برپادارندگان واقعى انقلابها هستند» (1).
تحلیل محتواى این فراز از بیانات گهربار امام راحل (ره) به قدرى عمیق و پرجاذبه است که از جهتى مىتوان آن را عصارهى راهبرد و ملخص سیاست دفاعى معظم له و منشور حفظ ارزشها و دستاوردهاى هشت سال دفاع مقدس به شمار آورد که بىشک عدول از این شیوه پیامدهاى مرگبارى را به دنبال خواهد داشت. اگر به
جاى تقویت انگیزههاى دفاعى جامعه، به رفاه و دنیاخواهى رو آوریم یا به جاى حمایت از محرومین، ناخواسته سرمایهداران را تقویت کنیم،آن روز نه تنها از خط مبارزه عدول کردهایم، بلکه باید شاهد مرگ تدریجى ارزشهاى انقلاب اسلامى و دفاع مقدس نیز باشیم؛ چنانچه امام راحل (ره) فرمودند:
»خدا نیاورد آن روزى را که سیاست ما و سیاست مسؤولین کشور ما، پشت کردن به دفاع از محرومین و رو آوردن به حمایت از سرمایهدارها گردد و اغنیا و ثروتمندان از اعتبار بیشترى برخوردار شوند.» (2).
مرورى کوتاه در تاریخ صدر اسلام و بررسى سیر حوادث، پس از عروج ملکوتى رسول اکرم (صلى الله علیه و آله(، گواه این واقعیت است که آفت بزرگ اسلام و جامعهى اسلامى، توسعهى فرهنگ رفاهطلبى و تکاثر بوده است. بسیارى از بزرگان قوم با سوء استفاده از موقعیتها، کاسب منشى و حرامخوارى، به زراندوزان و ملاکان بزرگ مبدل گشتند و آن چنان فرهنگ جامعه را تحت تأثیر قرار دادند که ملاک ارزش در همه جا دینار و زر سرخ بوده است؛ به گونهاى که حتى فریاد مظلومانهى مولاى متقیان على «علیهالسلام» و دفاع وى از عدالت و زهد اسلامى نیز نتوانست مانع تهاجم فرهنگ تکاثر و ثروتاندوزى شود. امام راحل (ره(با عنایت به این پیشینهى تاریخى و با صراحت تمام، رفاهطلبى را به سان عدول از خط حمایت از محرومان و تبدیل جامعه به میدان عیش و نوش ثروتاندوزان و نشانهى شکاف عمیق در خط مبارزه و دفاع از ارزشهاى اسلامى معرفى مىکرد.
1) صحیفه نور، ج 20، ص 235.
2) صحیفه نور، ج 20، ص 129.
