ملتها را از تبادل و تعاطى فرهنگى بین یکدیگر، گریزى نیست و هیچ کشورى نمىتواند مرزهاى کشورش را به روى کشورها و ملتها دیگر ببندد؛ اما امروزه به دلیل انحصار وسایل ارتباطات و فنآورى در کشورهاى پیشرفته، این روند، به جریانى یکسو بدل شده است. استکبار جهانى به قصد نابودى هویت ملى و فرهنگى و استقلال کشورهاى جهان سوم، بویژه جهان اسلام، وارد میدان شده است و با در اختیار داشتن ابزارهایى نظیر ماهواره، حملات بىامان خویش را، هر آن توسعهى بیشتر مىدهد. چارهاندیشى براى دفع این خطر، خصوصا براى جمهورى اسلامى که در نوک پیکان حملهى دشمنان قرار دارد، امرى ضرورى و حیاتى است. در جوهرهى تفکر امام خمینى (ره(، کار اصلى مقابله با تهاجم نیست؛ حملهى مستمر و مداوم به همهى ارکان وجودى استکبار جهانى، ویژگى اصلى و برجستهى این اندیشه است. آن بزرگوار خود در دوران عمر گرانمایهاش چنین عمل کرد و قدرت افسانهاى استکبار جهانى را در هم شکست و شجاعانه مىفرمود:
»دست امریکا و سایر ابرقدرتها تا مرفق به خون جوانان ما و سایر مردم مظلوم و رزمنده فرو رفته است. ما تا آخرین قطرهى خون خویش با آنان شدیدا مىجنگیم؛ چرا که ما مرد جنگیم. ما انقلابمان را به تمام جهان صادر مىکنیم؛ چرا که انقلاب ما اسلامى است و تا بانگ لا اله الا الله و محمد رسول الله بر تمام جهان طنین نیفکند، مبارزه هست و تا مبارزه در هر کجاى جهان علیه مستکبرین هست، ما
هستیم» (1).
مصلحتگرایى و مماشات، یا نرمش از موضع ضعف، هیچ گاه در تفکر فرهنگى امام راحل (ره) جایى پیدا نکرد و ایشان همواره با لحن عتابآمیز و نهیب ملکوتى خویش، زلزله بر کاخهاى ستمگران و جهانخواران مىافکند:
»قدرتها و ابرقدرتها بدانند که ما تا آخرین نفر و تا آخرین منزل و تا آخرین قطرهى خون، براى اعلاى کلمة الله ایستادهایم و بر خلاف میل تمامى آنان، حکومت نه شرقى و نه غربى را در اکثر کشورهاى جهان پایهریزى خواهیم نمود.» (2).
امام راحل (ره) با اعلام روشن اهداف انقلاب اسلامى و هجوم به دنیاى کفر و استکبار آنان را در لاک خود فرو برد. عدم درک بیانات پیامبر گونهى امام راحل (ره) و ندانستن شیوهى مقابله با آن، ابرقدرتها را در موضع انفعال و سردرگمى قرار داد؛ به طورى که با همهى امکانات مادى و تکنولوژى، در برابر حملات فرهنگى امام راحل (ره) ایستادند؛ غافل از این که مرز نفوذ پیام الهى امام (ره(، دلهاى تشنهى حق و عدالت است.
1) صحیفه نور، ج 11، ص 266.
2) همان، ج 20، ص 61.
