حضرت امام (ره) همواره خواهان تشکیل جبههى واحد علیه دشمنان مشترک اسلام و کشورهاى اسلامى است. ایشان وحدت واقعى بین دولتهاى اسلامى را، ضامن بقاى اسلام و عزت و شرف مسلمانان مىداند و ریشهى همهى نابسامانیها و سوء استفادهى قدرتهاى بیگانه در بلاد اسلامى را، ناشى از اختلاف و عدم اتحاد مسلمانان
ارزیابى نموده، مىفرماید:
»براى چندین بار به دولتهاى اسلامى، خصوصا دولتهاى منطقه روى کرده و از آنان مىخواهیم و قاطعانه به آنان تذکر مىدهیم که براى حفظ شرف و جان و ناموس و مال ملتهاى اسلامى به پا خیزند و با ما و دولت سوریه و فلسطینیها متحد شده و در صف واحد، از عزت و شرف اسلام و عرب دفاع کنند و براى همیشه دست این جنایتکاران را از کشورهاى زرخیز خود قطع نمایند«. (1).
البته منظور امام راحل (ره) از تشکیل جبههى واحد بین دولتهاى اسلامى، وحدت صورى و ظاهرى نیست؛ بلکه نیل به یک احساس مشترک قلبى و درد و داغ واقعى دفاع از حقوق مسلمین است که قوام و جوهر جبهه متحد اسلامى خواهد بود. مولاى متقیان على «علیهالسلام» مىفرماید:
انه لا غناء فى کثرة عددکم مع قلة اجتماع قلوبکم (2).
»بدانید که هرگز تعداد بسیار شما در صورتى که همدلى و پیوستگى قبلهایتان اندک باشد، سودى به حال شما نمىبخشد.
بدین ترتیب اگر دولتهاى اسلامى همدل و همدرد بودند، فلسطین مظلوم این گونه در چنگال اسرائیل غاصب گرفتار نبود، و اگر درد و رنج آوارگى و ضجه زنان و کودکان فلسطینى را با دل احساسى مىکردند و بدین حد در برابر جنایات اسرائیل بىتفاوت نبودند، تاکنون بارها اسرائیل را از صحنهى گیتى و محو و نابود کرده بودند.
1) صحیفهى نور، ج 20، ص 243.
2) نهجالبلاغه، خطبهى 19.
