از دلائلى که اتحاد ولایت امام حسین «علیهالسلام» را با مقام وجود انبساطى نشان مىدهد. مفهوم «ثار الله و ابنثاره» است. چون مقام ولایت، فناى حقیقى و اتحاد عاشق و معشوق است. از این رو، خونبهاى الهى و فرزند خونبهاى خداست. در غیر این صورت، دلیل نداشت که این خون به خدا نسبت داده شود. به این ترتیب، مىتوان نتیجه گرفت که ولایت هرگز انقطاع ندارد ولى اعظم الهى هرگز نمىمیرد؛ اگر چه به ظاهر جسم او رادر خاک و خون شناور سازند؛ حتى در چنین شرایطى هم، جوارح جسمانى ولى «دست تحرک» مىشود و غلغله در عرش و فرش ایجاد مىکند. جسم مطهر امام حسین «علیهالسلام» دست تحرک فرشیان مىشود. امام در میان قتلگاه، خون را به هوا مىپاشد تا «دست تحرک!» عرشیان شود:
کى شود عاشق خوراک دیو و دد
محو عشق است صاحب عقل و خرد
جملهى عالم بود معلول عشق
خون عاشق هم بود مأکول عشق
زین سبب خونش بپاشید در هوا
تا ملائک را دهد حال صفا
زان صفا دست تحرک خوردهاند
خاک او را هم تبرک بردهاند
