نیروهاى مسلح درنظام جمهورى اسلامى، با وجود هدف و مأموریت مشخص و هویتى جداى از مردم ندارند. برخلاف کشورهاى بسیارى که نیروهاى رزمى خود را در فضاهاى نظامى خاصى پرورش مىدهند و ارتباط و همجوشى آنان را با مردم خلاف مأموریتهاى محوله مىدانند، در نظام جمهورى اسلامى، یکى از ویژگیهاى مهم نیروهاى مسلح، مردمى بودن آن است. توانمندى دفاعى این نیروها، پس از توکل و ایمان به خدا، از حمایت و قدرت مردم تغذیه مىشود. لذا امام راحل (ره) مىفرماید:
»اینجانب به ارتش عزیز و سایر عزیزان، نصیحت مىکنم که قدر
این نعمت الهى را بدانید و با تمام قوا بکوشید که این حضور عمومى ملت را در صحنه و این پشتیبانى بزرگ را حفظ کنید.» (1).
البته حمایت و همدلى مردم و نیروهاى مسلح باید دو جانبه باشد؛ یعنى، هم نیروهاى مسلح در حفظ امنیت و رفاه مردم و دفاع از تمامیت ارضى کشور باید صادقانه تلاش کنند و هم این که مردم باید در سپاسگزارى و حمایت اجتماعى و فرهنگى، نیروهاى مسلح را در اولویت قرار دهند تا آنان در هر شرایطى، با طیب خاطر، براى فداکارى و مجاهدت آماده باشند.
1) صحیفه نور، ج 16، ص 135.
