با توجه به تجربه سالهای قبل، عراق در زمستان انتظار حمله رزمندگان جمهوری اسلامی را در جبهه جنوب داشت. ارتش عراق منطقه هورالهویزه را در صدر دیگر مناطق جبهه جنوب، برای این حمله پیش بینی میکرد. از دلایلی که عراق حملهی آتی ایران را در هور تصور میکرد سابقه اجرای عملیاتهای بدر و خیبر در سالهای 1362 و 1363 در این منطقه بود. همچنین تسلط کامل نداشتن دشمن بر این منطقه و در مقابل تسلط بیشتر ایران در آنجا، در نظر عراق بر احتمال این حمله از منطقه هور میافزود. علاوه بر این، حجم گسترده فعالیتهای مهندسی و نقل و انتقالات خودی در منطقه هور، دشمن را به این نتیجه رسانده بود که ایران از هور حمله خواهد کرد.
در منطقهی شرق اروند رود نیز ایران فعالیت مهندسی داشت، به خصوص از آذر ماه 1364 به بعد این اقدامات افزایش یافت و دشمن نیز از این اقدامات آگاهی داشت. اما چند عامل سبب شد که عراق به شرق اروند توجه لازم را نکند: 1 – منصرف شدن ایران از حمله به فاو در تابستان 2.1363 – گسترش فعالیت ایران در هورالهویزه، به ویژه روی پد خندق و جزایر مجنون. 3 – دشمن توانایی و تجهیزات ایران را برای عبور از اروندرود ناکافی میپنداشت. ضمن آن که با تحلیل و علم کلاسیک امکان حملهی ایران از اروندرود بعید مینمود.
با توجه به آنچه گفته شد، ارتش عراق به تقویت محور هورالهویزه
پرداخت و به بمباران بی سابقه این منطقه اقدام کرد. در مجموع،فرماندهان عراقی، تک احتمالی رزمندگان اسلام را از محور فاو، فریب میدانستند و در حوزهی عملیاتی سپاه هفتم، به منطقه امالرصاص توجه بیشتری داشتند.
منطقهی عملیاتی فاو تحت مسئولیت سپاه هفتم ارتش عراق قرار داشت و پدافند این منطقه (از جنوب زیادیه تا رأس البیشه) به عهدهی لشکر 26 پیاده بود. این لشکر در مجموع با 6 تیپ پیاده، 2 تیپ پیاده ساحلی، 2 ناو تیپ و 5 گردان توپخانه از این منطقه پدافند میکرد.
با شروع عملیات، ارتش عراق 8 لشکر پیاده، 4 لشکر زرهی، 2 لشکر مکانیزه، لشکر دفاع ساحلی و لشکر گارد ریاست جمهوری را نیز وارد منطقه فاو کرد.
در مجموع، یگانهایی که قبل از عملیات والفجر 8 در این منطقه عملیاتی بودند و یگانهایی که در حین عملیات وارد منطقه فاو شدند، عبارتند از:
یگان پیاده شامل تیپهای 704 703 702 603 602 502 501 442 424 421 419 414 111 110 108 104 96 95 48 47 39 32 29 22 5 2.
یگان پیاده ساحلی، شامل تیپهای 443 441 440.
یگان زرهی، شامل تیپهای 42 34 30 26 16 و گردانهای تانک 17 تموز، الرافدین، ذوالنورین و گردان 43 از لشکر 5.
یگان مکانیزه، شامل تیپهای 25 24 20 15 8.
نیروی مخصوص، شامل تیپهای 68 66 65.
گارد ریاست جمهوری، شامل تیپهای 1 مکانیزه، 2 کماندو، 3 نیروی مخصوص، 4 مکانیزه و 10 زرهی و یک گردان کماندویی.
نیروهای کماندو، شامل تیپهای کماندویی سپاههای 7 6 4 3، تیپ 73 از لشکر 17، گردان حطین، گردان 5 از لشکر 26 و گردان کماندویی لشکر 15.
نیروهای جیش الشعبی، شامل شش قاطع جیش الشعبی تحت امر لشکر 26.(1).
1) ابوالقاسم حبیبی، سی و هشت عملیات بزرگ ایران و عراق، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، ص 98 و 99(منتشر نشده(.
