ایران دو نوع موشک بالستیک و کروز در اختیار دارد و قادر به تولید آنها نیز هست. برای ارزیابی اهمیت این موشکها لازم است نگاهی به وضعیت موجود
بیفکنیم:
نزدیکترین فاصله از خاک ایران تا بغداد 130 کیلومتر است. در جریان جنگ ایران و عراق و به ویژه در اوایل » جنگ شهرها » در 1988 میلادی ایران به بغداد و دیگر شهرهای عراق و موشکهای اسکاد – B با برد 300 کیلومتر و خرج 1000 کیلوگرم پرتاب کرد. پس از جنگ ایران تلاش کرد یک رشته موشک با سوخت جامد و با برد 130 تا 200 کیلومتر به منظور هدف قرار دادن بغداد بسازد. (1) با این حال، ایران ظاهرا نتوانست به فن آوری لازم برای ساخت این راکتها دست پیدا کند. بدین منظور، در اواخر 200،1989 موشک چینی 8 – CSS با برد حدود 150 کیلومتر و خرج 190 کیلوگرم وارد کرد. کاملا روشن بود که هدف ایران، بغداد است.
ایران از زمان جنگ به خرید تعدادی موشک اسکاد ساخت کره شمالی با برد 500 کیلومتر دست زد. در سال 1998، ایران موشک شهاب – 3 را آزمایش کرد، که نسخهای از موشک نو – دونگ 1 کره شمالی با برد 1300 کیلومتر و خرج حدود 75 کیلوگرم است. این موشک میتواند، اسراییل را هدف قرار دهد. (نزدیکترین نقطه در ایران تا تل آویو 1020 کیلومتر است) بدون آن که برد کامل خود را طی کند. با توجه به برد اضافی این موشکها این سؤال مطرح میشود که آیا ایران موشک شهاب – 3 را با ارتفاعی بیش از حد به سوی اسراییل پرتاب خواهد کرد. به گونهای که شتاب آن در ورود مجدد به جو، ره گیری را به وسیلهی موشکهای دفاعی آرو (Arrow) اسراییل پیچیده سازد؟
شهاب – 3 تنها سه بار در ایران آزمایش شده است – یک بار در 1998 و دو بار
دیگر امسال (2000) – آزمایشهای اول و سوم طبق گزارشها با ناکامی رو به رو شد، ولی آزمایش دوم موفقیت آمیز بود. این امر نشان میدهد عدم قابلیت اطمینان موشکها در همان آزمایشهای نخست است. گرچه شهاب – 3 را اینک باید تهدیدی نسبت به کشورهای حتی دور دست مانند اسراییل تلقی کرد، (2) ولی تا زمانی
که آزمایشهای موفقیت آمیزتری انجام نشده است، نمیتوان آنرا تهدیدی قابل اطمینان دانست. با این حال، بر پایه برخی گزارشها ایران در حال دریافت کمکهای فنی از سازندگان با تجربه موشک در چین، کره شمالی و روسیه است که در این صورت میتواند به میزان قابل ملاحظهای فرایند تولید این موشکها را کوتاه کند.
همچنین طبق گزارشها ایران در حال تولید موشک شهاب – 4 با برد 2000 کیلومتر و خرج 1000 کیلوگرم است. این موشک را میتوان نسخهای از موشک دو مرحلهای تپو – دونگ 1 کره شمالی دانست که در 1998 در کره شمالی به عنوان یک موشک سه مرحلهای پرتاب از فضا (SLV) آزمایش شد. با توجه به این توانایی موشک، میتوان دریافت که چرا وزیر دفاع ایران شهاب – 4 را موشک پرتاب از فضا میخواند. (3).
همچنین، این موشک ممکن است نسخهای از این موشک MRBMSS – 4 روسیه و یا ترکیبی از این موشکهای چینی و روسی باشد. شهاب – 4 که یک موشک بالستیک به شمار میرود، به طور قطع دارای توانایی عمل در مسیرهایی است که دفاع موشکی آروی اسراییل بر آنها تأکید دارد. شهاب – 4 در صورت استفاده با خرجی سبکتر و احتمالا مرحله سوم، میتواند همه کشورهای اروپای غربی را هدف قرار دهد.
شهاب – 5 نیز که گاه به صورت یک SLV (پرتاب از فضا) خوانده میشود، گاه
ویژگیهایی که از نوع موشکهای تپو – دونگ 2 کره شمالی برای آن قائل شدهاند. این موشک ساخت کره شمالی و دو مرحلهای است که پیش بینی میشود برد آن با خرج 1000 کیلوگرمی 6000 کیلومتر باشد. این موشک میتواند خرج کامل خود را در لندن (که از نزدیکترین نقطه در ایران 3700 کیلومتر فاصله دارد) و البته هر نقطه دیگری در اروپای غربی تحویل دهد. برپایهی برآورد اطلاعات (NIE) در 1999، در مورد تهدیدهای موشک بالستیک پیش بینی میشود که ایران احتمالا در چند سال آینده نسخهی سه مرحلهای تپو – دونگ 2 را آزمایش کند. برآورد اطلاعات ملی وقتی که میگوید ایران میتواند به آزمایش یک موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) دست بزند که قادر به پرتاب خرجی چند صد کیلوگرمی به بسیاری از بخشهای ایالات متحده در نیمهی پایانی دهه آتی (یعنی دهه کنونی) با استفاده از تکنولوژی روسیه و کمک آن کشور است، دقیقا روشن نمیسازد که درباره کدام موشک ایران صحبت میکند. در ادامهی این گزارش آمده است: » احتمال دارد ایران یک موشک پرتاب از فضا (SLV) را تا سال 2010 آزمایش کند – و هنگامی که آن را ساخت – قادر است که آن را موشک بالستیک قاره پیما تبدیل کند که توانایی پرتاب خرجی چند صد کیلوگرمی را به ایالات متحده دارد. » (نزدیکترین فاصله از خاک ایران تا نیویورک، حدودا 9000 کیلومتر است.)
ایران همچنین در حال تولید موشکهای کروز است. قدرتمندترین نوع این موشکها از نظر برد و خرج، موشکهای چینی کرم ابریشم)Silkworn(هستند که در نزدیکی بندر عباس تولید میشوند، ایران تلاش میکند تا برد موشک کرم ابریشم را تا 400 کیلومتر – احتمالا با کلاهک جنگی 500 کیلوگرمی – افزایش دهد. با انجام برخی تغییرات ساده میتوان این برد را با همان خرج به بیش از 700 کیلومتر نیز افزایش داد. (4) با خرج سبکتر از نوع شیمیایی که در منطقهی وسیعی، مهلک
هستند. موشک کرم ابریشم تغییر یافته، میتواند برد بسیار بیشتری پیدا کند و در صورتی که از کشتی پرتاب شود میتواند قسمت اعظم خشکیهای جهان را هدف قرار دهد.
1) دادههای مربوط به موشکهای ایران از وب سایت بسیار خوبی گرفته شده است که متعلق به مرکز مطالعات دفاعی و امنیت بین المللی بریتانیا میباشد. » WWW.cdiss.org » .
2) اجلاس رامسفلد که از هر دو حزب تشکیل شده است در 1998 هشدار داد که تولید موشک ممکن است از الگوی رایج قدرتهای بزرگ تبعیت نکند و به مواردی اشاره میکند که موشکها پس از یک آزمایش موفق، استقرار یافتهاند. States, Report of the Commission to Assess the Ballistic Missile Threat Executive Sumonary, July 16, 1998, 21- 22 United the toاین هشدار در برآورد اطلاعات ملی سپتامبر 1999 درباره تهدیدات موشکهای بالستیکی مد نظر قرار گرفت. بر پایه این برآورد، لازم نیست موشکها خیلی قابل اطمینان باشند چرا که ارزش نظامی آنها بیشتر به دلیل تهدید (آشکار یا فنی) ناشی از کاربرد آنهاست و نه نتیجه تقریبا قطعی استفاده از آنها… با برنامههای کوتاهتر آزمایش پرواز – شاید تنها انجام یک آزمایش – و طرحهای استقرار بالقوه ساده، زمان بین نخستین آزمایش پرواز تا در دسترس بودن موشک برای استفادههای نظامی احتمالا کوتاه خواهد شد. هنگامی که موشک وظایف پروازی حساس خود را به گونهای موفقیت آمیز انجام دهد، استفاده از آن به عنوان ابزار تهدید یا در نقش نظامی امکان پذیر خواهد بود. از این رو، ما سال نخستین آزمایش پرواز را پیش بینی میکنیم و نه تاریخ استقرار موشک به عنوان نشانه اولیه ظهور یک تهدید. و نیز Statement for the Record to the senate Foreign Relations Committee,”Foreig Missile Development and the Ballistic Missile Threat to the Unitel States Through 2015″ by Robert D. Walpole National Intelligence officer for Strategic and Nuclear Programs, 16 September, 1999. قابل دسترس در سایت ٌٌٌWWW.cia.govlcia / poblic – affairs / speeches / archives / 1999 / walpole.htm.
3) Reuters,”Iran Test – Fires Controversial Shahab Missile”, 2:35 PM Joly 15,2000.ET.
4) سخنان رییس گور ملی در میز گردی که در 1998، توسط بنیاد بین المللی کارنگی برگزار شد قابل دسترس در: » WWW.ceip.org / programs / npp / cruise4.htm » .