از ویژگیهای مرحله چهارم عملیات رمضان، کاهش تعداد نیروهای عمل کننده، تغییر زمین و محدودیت آن نسبت به مراحل قبلی بود. قرارگاه فرماندهی عملیات (کربلا) به این جمعبندی رسید که در هر سه مرحله قبلی، عملیات در زمینی انجام گرفت که با توجه به ارزش فراوان آن، حساسیت دشمن را به شدت برمیانگیخت و در حقیقت به نقطه قوت دشمن حمله میشد، لذا به رغم صدمات فراوانی که به دشمن وارد میشد، نیروهای خودی بر اثر پارهای مشکلات از جمله صرف زمان طولانی برای احداث خاکریز، موفق به نگهداری مواضع
متصرفه نمیشدند. فرماندهی عملیات برای رفع این مشکل راه کار «شلمچه» را برگزید. در وهله اول، برای مرحله چهارم طرحریزی شد که قرارگاه نصر 1 (تیپ 31 عاشورا با شش گردان و تیپ 1 لشکر 21 حمزه با سه گردان) در دو محور، محور شمالی در حد فاصل پل سوم کانال ماهی تا کوتسواری و در محور جنوبی نیز در حد فاصل تقاطع نهر خین با نهر دوئیجی تا نوک کانال ماهی عمل کند و با الحاق دو یگان عمل کننده، بدون وارد شدن به پنج ضلعی و برخورد به مواضع پیچیده آن، آنجا را به محاصره درآورند، ولی یک روز قبل از اجرای عملیات، عراق در منطقه عملیات قرارگاه نصر 1 آب رها کرد، لذا فرماندهی عملیات، قرارگاه نصر 1 را مأمور اجرای عملیات در شمال شلمچه (حد فاصل خاکریز نوک کانال ماهی تا ضلع جنوبی آبگرفتگی) کرد. قرارگاه نصر 3 نیز با تیپ 21 امام رضا (ع) و تیپ 3 از لشکر 21 حمزه اجرای عملیات در جنوب پنج ضلعی را بر عهده داشت.
عملیات در ساعت 22:40 با حرکت گردانهای خط شکن سپاه آغاز شد. نیروهای خودی موفق به شکستن خط اول دشمن شدند، ولی محدود بودن زمین منطقه، وجود انواع موانع از قبیل انواع سیم خاردار و میدانهای مین و تمرکز انبوه آتش توپخانه و فشار ردههای بعدی ارتش عراق در منطقه، مانع پیشروی یگانها شدند و تنها یکی از گروهانهای تیپ امام رضا (ع) موفق به شکستن خط دشمن شد و تعدادی از نیروها در میدانهای مین و سیمهای خاردار گرفتار شدند و بقیه نیروها به عقب بازگشتند.(1).
1) سند شمارهی 95 مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ: گزارش عملیات رمضان، تیپ 21 امام رضا (ع(، راوی: ابوالقاسم صیادیان، ص 10 و 11.
