افزایش فشارهای دشمن بر نیروهای خودی، وضعیت نامطلوبی را ایجاد کرده بود. برای مقابله با این وضعیت و به دستگیری ابتکار عمل و جلوگیری از تداوم تهاجمات ارتش عراق، قرارگاه فتح مأموریت یافت با تصرف تنگهی رقابیه، عملیات را در شب سوم آغاز کند. در محور شوش نیز قرار شد قرارگاه فجر با عملیات ایذایی عراقیها را مشغول و درگیر نگه دارد. به قرارگاه نصر و قدس نیز ابلاغ شد، خطوط پدافندی را مستحکم کنند.
عملیات قرارگاه فتح در ساعت 3 بامداد 4 فروردین 1361 از دو محور آغاز شد:
در محور اول، تیپ 25 کربلا و یک گردان زرهی از لشکر 92 با هدف تصرف ارتفاعات رقابیه، مستقیما از حاشیه تنگهی رقابیه و آبگرفتگی وارد عمل شدند.
در محور دوم، تیپ 8 نجف اشرف با تیپ 55 هوابرد تلاش اصلی خود را برای عبور از تنگهی دلیجان متمرکز کردند تا از این طریق نیروهای دشمن را در تنگهی رقابیه و انتهای شمالی میشداغ دور بزنند.
در پی اجرای عملیات در محور اول، مواضع عراقیها به سرعت سقوط کرد و نیروهای خودی ضمن پاکسازی کامل تنگهی رقابیه و میشداغ، ارتفاعات رقابیه را نیز تصرف کردند. در محور قرارگاه فجر رزمندگان پس از اجرای عملیات تأخیری، به مواضع خود بازگشتند. (1).
در منطقه درگیری دو قرارگاه قدس و نصر به دلیل فشارهای سنگین ارتش عراق، آمادگی لازم برای عملیات مهیا نگردید.
پس از سقوط تنگه رقابیه، دشمن که تا این موقع تمام توان اصلی خود را مصروف محور شمالی (عینخوش) کرده بود متوجه تهدیدی جدی از محور جنوبی گردید و جبهه خود را با گسیختگی و از هم پاشیدگی روبهرو دید. این بار نیروهای عراقی از فشار خود در محور عینخوش کاستند و پاتکهای سنگینی را در منطقه رقابیه و ارتفاعات آن تدارک دیدند. فشار نیروهای عراقی در این منطقه به حدی بود که چند بار خطوط پدافندی رزمندگان در داخل تنگه تهدید به سقوط گردید اما ایستادگی و روحیه بالای رزمندگان، نهایتا منطقه فتح شده را از دستبرد دشمن دور نگه داشت.
نمونهای از وضعیت دشمن در این منطقه را فرمانده تیپ 96 ارتش عراق به هنگام اسارت چنین تشریح کرد:
»ترتیب نیروهای عراقی به هم خورده و از فرماندهی واحدی برخوردار نیست زیرا یگانها تا رده گردان از واحدهای متبوع خود منفک شده و به سایر یگانها مأمور میشوند و هر کجا احساس خطر شود یگانها را پراکنده مینمایند و این خود یک نوع ضعف برای ارتش عراق می‌باشد.»
1) مأخذ 5 ص 208.
