این محور در جنوب منطقه عملیاتی قرار داشت و تنگهی رقابیه و تپه برقازه (در جنوب و جنوب غربی) حساسترین عوارض منطقه محسوب میشدند. محور قرارگاه فتح در واقع، جناح لشکر 1 مکانیزه ارتش عراق بود که در صورت تصرف و تأمین آن، علاوه بر دور خوردن نیروهای دشمن در منطقهی عین خوش و تهدید عقبهی لشکر 1 در محور دوسلک و غرب آن، امکان تأمین خط پیوسته پدافندی، با اتکاء به ارتفاعات تینه و میشداغ – از عین خوش تا تنگهی چزابه – فراهم میشد، ضمن این که دشمن مجبور میشد بیشتر نیروهای خود را در پشت رودخانه دویرج مستقر کند.
عملیات فتح المبین بر پایه دستیابی به اهداف مورد نظر در سه مرحله طرحریزی شد، در مرحله اول، با آغاز عملیات، میبایست هدفهای عالی گره زد، شاوریه، ابوصلیبی خات و تنگهی رقابیه تصرف و تأمین میشد. در مرحله دوم و پس از تأمین کلیه هدفهای مرحله اول، نیروهای خودی باید با ادامه تک، عین خوش، تنگهی ابوغریب، و تپههای غرب چنانه را تصرف و تأمین میکردند و در مرحله سوم، نیروهای ارتش و سپاه میبایست در شمال و جنوب منطقه به تشکیل خط پدافندی اقدام میکردند.
