پس از عملیات موفق قدس 1 اوضاع منطقه عملیاتی به گونهای بود که ضرورت اجرای یک عملیات دیگر را جهت تحکیم و تثبیت هر چه بیشتر موقعیت و خط پدافندی نیروهای خودی و متقابلا هر چه آسیب پذیرتر کردن دشمن و ایجاد تزلزل در خطوط پدافندی آن، ایجاب میکرد. پس از اجرای عملیات قدس 1، دشمن در این منطقه چند بار پاتک نمود و چون هر بار ضربهی سختی خورد، موضع کاملا پدافندی به خود گرفت و پس از شناسایی و دریافتن وضعیت خود در منطقه به ایجاد استحکامات و تقویت منطقه اقدام کرد.
مناطق حساس و آسیبپذیر دشمن عبارت بودند از:
1- الحسان و آبراه مقابل آن: در این منطقه، دشمن تا آبراه الکساره را با به کارگیری نورافکن و نیروهای پیاده و بهرهگیری از یگان زرهی و همچنین استقرار نیروهای بیشتری در آبراه مقابل پوشش داد و آن را تقویت کرد. از سویی اجرای آتش شدید روی مواضع رزمندگان در منطقه نهروان و روبهروی آن نشانهی وحشت زیاد دشمن در این منطقه بود.
2- آبراه الکساره: نیروهای عراقی در این منطقه از چند جناح تهدید میشدند.1- نهروان 2- انتهای برکه مختار 3- سمت چپ برکه مختار تا پنج راه الکساره – ابولیله و برکه مختار که جهت تقویت خود به سرعت با شناورها خطی متراکم در این آبراه ایجاد کردند.
3- البیضه و آبراه البیضه – الکساره: دشمن این آبراه را در سمت چهارراه مواصلاتی (چهارراه دژبانی عراقیها) به سمت جنوب به شدت تقویت میکرد و در صورتی که از محور غرب الکساره و یا جنوب البیضه اقدام به تک میکرد و به موفقیتهایی دست مییافت به ناچار
نیروهای خودی میباید تا چهارراه معارج – مشروع عقب میرفتند و در این صورت جبهه خودی در این منطقه بنا به دلایل زیر آسیبپذیر میشد:
– جناح دادن به دشمن در سمت چپ البیضه، افزایش نیروی پدافندی برای تأمین منطقه و نیز (در صورت تحرک دشمن) عقبنشینی از چهارراه معارج – مشروع.
– جناح دادن به دشمن از سمت چپ برکه مختار آسیبپذیری را افزایش میداد.
– قطع ارتباط محورهای غرب الکساره و جنوب البیضه.
– برقراری ارتباط دشمن در منطقه، ترمیم در جناحین، مرتفع کردن نقاط ضعف و کاهش نیروی پدافندی در خط.
