خط حد و محدوده منطقه عملیاتی رمضان از کوشک در شمال آغاز میشد و تا رودخانه اروند در جنوب امتداد داشت. در این محدوده عملیات رمضان از چهار محور با چهار قرارگاه عملیاتی – محورهای شمالی، میانی (شمال و جنوب پاسگاه زید) و جنوبی – به منظور انهدام نیروهای سپاه سوم دشمن و تأمین خط اروندرود طراحی شد.
قسمتی از مسئله عمده در مانور عملیات، ضرورت هماهنگی در
پیشروی قرارگاه از محورهای مختلف و حفظ جناحین بود که اساسا تحقق آن با اتکا به تلاشهای مهندسی امکانپذیر بود.
از آنجا که در منطقه شرق اروند عقبه دشمن فقط متکی به چهار پل در نشوه و تنومه بود پیشبینی میشد که در صورت سرعت عمل و رعایت غافلگیری توأم با پیشروی مناسب، نیروهای زیادی از دشمن به اسارت درآیند و در عمل چیزی نظیر واقعه شکستن حصر آبادان (عملیات ثامنالائمه) تکرار شود.(1).
1) محمد درودیان، خرمشهر تا فاو (تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، چاپ هفتم، 1381(، ص 27 و 28.
