روند اقدامات و تلاشها به طرف اجرای عملیات پیش میرفت. در منطقه و در بین نیروها طرح کلی مانور مشخص شده بود و ستاد عملیات جنوب نیز با نظارت کامل، ابعاد مختلف طرح اجرای عملیات را مورد بررسی قرار داده و تصویب کرده بود:
»در خط شیر و جبهه دارخوین، فکر نیروها این بود که فرمان امام مبنی بر شکسته شدن حصر آبادان اجرا شود. برای این که جهت اجرای عملیات به عراقیها نزدیک شویم شروع به کانال زدن کردیم و شبانه روز کار ادامه یافت. خاک کانال را هم به عقب میآوردند و تخلیه میکردند تا شکل ظاهری منطقه به هم نخورد. کانال در نزدیکی دشمن شکل T پیدا کرد و براساس آن طرحریزی عملیاتی شد. یک طرحریزی محدود عملیاتی. عراقیها در مقابل خط شیر سه خاکریز دفاعی داشتند به گونهای که خاکریز اول و دوم آنها سه چهار کیلومتر فاصله داشت. عملیات براساس این بود که خاکریز اول دشمن تصرف شود و نیروهای ما پشت خاکریز دوم پدافند کنند.» (1).
مانور گردانی به این صورت مشخص شد که نیروها در قالب سه گروهان، از سه معبر به دشمن تک کنند. البته کانال خط شیر این فرصت را به نیروهای عبور کننده از آن میداد که سریعتر رخنه لازم را در خط اول دشمن ایجاد کنند تا دو گروهان بعدی از جناحین، دشمن را غافلگیر کنند و خط اول پاکسازی گردد:
»یک گردان عملیاتی داشتیم که 270 نفر نیرو داشت که پاسداران کادر و بسیجی بودند. سه محور برای تک به دشمن مشخص شده بود. محور اول کنار رودخانه کارون که فرمانده آن رضا رضایی بود. محور دوم، از طریق کانال به دشمن میزدند و فرمانده آن محمود پهلواننژاد بود. محور سوم، کنار جاده اهواز – آبادان که فرمانده آن منصور موحدی بود. نیروها به کلاش و آر. پی. جی. 7 مسلح بودند و تعداد محدودی تیربار و خمپارهانداز داشتیم.» (1).
عملیات از اصل غافلگیری استفاده میکرد و متکی به آتش تهیه نبود. البته با شروع عملیات خطوط دوم و سوم و اهدافی که از قبل شناسایی شده بود مورد حمله توپخانه و ادوات قرار میگرفت.
هدف، استقرار در دومین خط دفاعی دشمن بود و در بحثهای مربوط به مانور، حداکثر سه کیلومتر پیشروی مورد نظر بود که نیروها باید به آن میرسیدند. منطقه مانور حدفاصل رودخانه کارون تا جاده آسفالت آبادان – اهواز بود و در جناح شرقی جاده، گسترش در حد مورد نیاز برای مقابله با این جناح دشمن پیشبینی شده بود.
1) مأخذ 18.
