نظر به اینکه در عملیات کربلای 5 با پیشروی مداوم، نفوذ در استحکامات دشمن و پشت سر نهادن چند رده دفاعی آن، ضروریات جبرانناپذیری بر پیکره سیاسی – نظامی رژیم عراق و ارتش آن وارد شد، «تداوم عملیات» یک اصل اساسی در حرکت نظامی خودی بود، خصوصا اینکه فرمانده کل
قوا، امام خمینی نیز بر این موضوع تأکید داشتند.
گذشت «زمان» به نفع دشمن بود و ارتش عراق میتوانست ضمن سازماندهی مجدد، بر استحکامات خود بیفزاید و تداوم عملیات را با مشکل مواجه سازد، برای همین تسریع در عملیات از این جنبه نیز امری الزامی بود؛ هر چند که تأکید بر تداوم عملیات، یگانهای خودی را نیز متقابلا با مشکل اساسی روبهرو میساخت. در این میان محدودیت سازمان رزم و ضعف کلی توان نظامی، مسئله مهم «تجدید قوا» را الزامی میکرد به این معنا که بایستی:
1 – نیروهایی که در چند عملیات شرکت داشتهاند ترخیص شوند و پس از جذب نیروی جدید، آموزش و سازماندهی آنها انجام گیرد.
2 – امکانات منهدم شده یگانها، بازسازی و جایگزین شود.
3 – به تناسب تاکتیکهای جدید دشمن، خصوصا تدابیری که برای مقابله با آتش خودی به وسیله نیروی زرهی اتخاذ کرده بود، راهحلهای مناسبی اندیشیده شود.
علاوه بر اینها، تجارب به دست آمده در طول جنگ، به فرماندهان خاطرنشان میساخت که ادامه عملیات در زمینی که دشمن در آن حضور پیدا کرده و نسبت به سمت تک هوشیار شده است، فاقد چشمانداز روشنی است، مگر آنکه برتری مهمی در زمینه آتش، زرهی و مهندسی کسب شود.
در این وضعیت با توجه به توقف عملیات ارتش در غرب کشور، تلاش گردید تا با به کارگیری بخشی از امکانات ارتش، سازمان قوای خودی تقویت شود و در برابر ارتش سر تا پا زره دشمن، نیروی خودی نیز حداقل امکانات زرهی را در اختیار داشته باشد. به این منظور یک تیم سه نفره متشکل از وزیر سپاه و مسئولان اطلاعات و عملیات قرارگاه خاتم الانبیا (ص) به حضور امام رسیدند و اوضاع را برای ایشان بازگو کردند. در پی این دیدار، فرماندهی کل قوا دستوراتی مبنی بر واگذاری امکانات ارتش به سپاه صادر فرمودند که بعدها مسئولان سپاه برای دریافت آن تلاش کردند.
