شهادت به نور

در زیارت وارث مى‏خوانیم:

اشهد انک کنت نورا فى الاصلاب الشامخة

نور عبارت است که از وجود و به جز او، نورى و ظهورى نیست. هر چه نور و ظهور است، به او بازمى‏گردد؛ چنانچه قرآن کریم مى‏فرماید:

الله نور السموات و الارض

مولاى متقیان على «علیه‏السلام» نیز در دعاى کمیل مى‏فرماید:

و بنور وجهک الذى اضاء له کل شیى‏ء

»بار الها! تو را مى‏خوانیم به نور و جهت؛ آن چنان نورى که همه چیز براى او روشن شده است.»

بدیهى است این نور همان وجود منبسط است که مساوق با ولایت است. شهادت ما به «نور» بودن امام حسین «علیه‏السلام«، از همین باب است که او در عصر خود، مظهر ولایت مطلقه‏ى محمدیه (ص) و مساوق وجود منسبط است که همه‏ى ائمه «علیهم‏السلام» در این مقام اتحاد نورى دارند:

این زمین دارد ز مهر ما قرار

کوهها در منظر ما استوار

آسمانها روشنند از نور ما

بحرها کف مى‏زدند از شور ما