نیروهای شناسایی از تاریخ 15 / 4 / 1364 کار خود را در آبراه حضرت رسول (ص) و آبراه حمزه سیدالشهدا آغاز کردند و در 27 / 4 / 1364 آبراه تبوک را شناسایی کردند. سپس با تهیه عکس هوایی از این منطقه، آبراه دیگری مشخص گردید که نیروهای شناسایی درباره تمامی جوانب آن کار کردند. به علت اهمیتی که فرمانده تیپ الغدیر به امر شناسایی و تأثیر آن در چگونگی اجرای عملیات میداد، وی در بعضی از شناساییها به همراه نیروهای شناسایی تا نزدیکی دشمن میرفت که این امر در اصلاح طرح مانور عملیات مؤثر بود.
کلا شناسایی در 4 محور: آبراه حضرت رسول (ص(، آبراه حمزه سیدالشهدا، آبراه امام علی (ع) و آبراه تبوک (فاطمه زهرا (س() انجام گرفت. با بررسی به عمل آمده چنین محرز شد که عمده موانع دشمن در آبراه تبوک 1)آبراه اصلی) قرار دارد و دشمن احتمال هجوم از سایر آبراهها را نمیدهد.
در مجموع موانع دشمن در منطقه چنین بود:
1- هفت ردیف سیم خاردار، خصوصا در انتهای آبراه، نزدیک پاسگاه دشمن.
2- حدود 700 متر میدان مین.
3- بشکههای 200 لیتری حاوی مواد آتشزا (فوگاز(. تفاوت این بشکهها با انواع آن در عملیاتهای قبلی این بود که به محض رسیدن آب به چاشنی سدیمی آن مشتعل میشد. تعداد 30 بشکه 200 لیتری و 28 دبه 20 لیتری فوگاز در این منطقه کار گذاشته شده بود.
همچنین امکانات دشمن در پاسگاه الیج چنین بود:
1- دو سلاح تک لول ضدهوایی.
2- دو خمپارهانداز 81 و 82 میلیمتری.
3- مهمات کافی برای 48 ساعت مقاومت.
4- گردان سوم تیپ 701 کماندویی حذیفه.
