پس از کسب آمادگیهای لازم نیروهای عمل کننده در ساعت 18 تا 19 روز 15 / 5 / 1364 حرکت خود را به طرف دشمن آغاز کردند.
نیروها در سه محور حضرت رسول (ص(، حمزه و امام علی (ع) بدون هیچ حادثهای ظرف 30 تا 60 دقیقه به نزدیکی دشمن رسیدند و به دلیل عدم اعلام آمادگی محور امام علی (ع) متوقف شدند. در این زمان نیروهای دشمن یکسره و بدون هدف به اطراف خود تیراندازی میکردند.
سرانجام محور امام علی (ع) در ساعت 23، پس از درگیری فرماندهی تیپ و انتظار چند ساعته دو محور دیگر، اعلام آمادگی کرد که بلافاصله با قرائت رمز عملیات «یا علی (ع) ادرکنی» آغاز درگیری اعلام شد و محورها اقدامات خود را شروع کردند.
در محور حضرت رسول (ص) ابتدا سه غواصی که تا نزدیک پاسگاه دوم الیج رفته بودند با شنیدن رمز عملیات بلافاصله با پرتاب نارنجک و انهدام چند سنگر، خود را به پاسگاه رساندند و پس از 30 دقیقه درگیری سرانجام با رسیدن سایر نیروهای کمکی موفق به تصرف پاسگاه شدند (1).
لازم به توضیح است که از ابتدای شروع درگیری، نیروهای بلمسوار در انتظار تکبیر غواصها بودند. غواصها نیز در نظر داشتند وقتی جای پای مناسبی گرفتند، تکبیر بگویند، به همین دلیل پس از یک درگیری سه نفره نیم ساعته با کمک سه غواص دیگر تا حدودی موفق به سقوط پاسگاه شدند و پس از آن با تکبیر خود نیروهای تکور را فرا خواندند که بلافاصله نیروها سوار بر بلم، خود را به پاسگاه رساندند و با درگیری مختصری پاسگاه را پاکسازی و به تصرف خود درآوردند.
در محور حمزه سیدالشهدا غواصان پس از حرکت در محوطه باز، با صدای تکبیر نیروهای عمل کننده در پاسگاه مجاور مواجه شدند و قبل از رسیدن به پاسگاه بر اثر عجله و دستپاچگی تکبیر گفتند که باعث هوشیاری و شروع تیراندازی دشمن گردید. در این تیراندازی نیروهای غواص و تعدادی از نیروهای تکور شهید و مجروح شدند. در این محور تنها 4 نیروی اطلاعات و عملیات سالم ماندند که داخل آب بدون سلاح، در دید دشمن قرار داشتند.
در این وضعیت باقیمانده نیروها مصمم شدند به هر صورت عملیات در این محور را اجرا کنند. این 4 رزمنده در یک اقدام ابتکاری و توأم با ریسک، ابتدا طوری وانمود میکنند که قصد پناهنده شدن دارند لذا پس از رساندن خود به مواضع عراقیها، با سرعت عمل یکی از برادران و مسلح شدن وی، درگیری آغاز شد و در
نهایت پس از سقوط پاسگاه، 18 تن از عناصر دشمن را اسیر کردند (2).
نیروهای محور امام علی (ع) نیز با اعلام رمز عملیات، درگیری خود را با پرتاب نارنجک و شلیک گلوله آغاز کردند و توانستند خیلی سریع به اهداف خود دست یابند و پاسگاه فرماندهی (گروهان) را نیز از همان ابتدا با شلیک یک آرپیجی منهدم کنند و در اختیار خود بگیرند.
در مجموع نیروهای تیپ ظرف یک ساعت درگیری موفق شدند علاوه بر تصرف کامل پاسگاه الیج، کمینها و پاسگاههای اطراف آن را تا 5 / 1 کیلومتری البیضه پاکسازی کنند و در آبراه اصلی، در 2 کیلومتری البیضه، ضمن ایجاد موانع و کمین مستقر شوند.
1) علت درگیری طولانی نیروها این بود که سه غواص اسلحهای کلاشینکف خود را قبل از رسیدن به پاسگاه (در آب هور) از دست داده بودند، هنگامی که غواصها به پاسگاه رسیدند با تعدادی از نیروهای دشمن مواجه شدند که به دلیل غافلگیری هنوز گیج و سرگردان و وحشتزده بودند. در این موقع که هنوز نیروهای اصلی تکور نرسیده بودند، غواصان درگیری را با دست خالی ادامه دادند و از هر امکانی استفاده کردند از جمله کوبیدن موشک آر.پی.جی بر سر نیروهای دشمن، زدن سنگ و… تا اینکه به هر ترتیبی که بود یک اسلحه به دست آوردند که یکی از غواصان نیز مجروح گردید. در این وضعیت دو غواص خشاب پر میکردند و غواص دیگر تیراندازی میکرد و به این ترتیب درگیری خود را با دشمن تا نیم ساعت ادامه دادند.
2) در جریان تظاهر به پناهندگی غواصان، دشمن به طور مکرر از آنها میخواست که جلو بیایند، آنها کم کم به پاسگاه نزدیک شده و روی آن رفتند. در همین حین، یکی از برادران پارویی میبیند بلافاصله آن را برداشته و با حالتی هجومی به نگهبانی که در سنگر بود، ایست میدهد. نگهبان با توجه به جوی که در محیط ایجاد شده بود (و صدای تیراندازی) و از دست دادن روحیهی خود سریع سرش را داخل سنگر میبرد و برادر مذکور بلافاصله داخل نزدیکترین سنگر شده و اسلحهای را که آنجا بود برداشته با استفاده از آن یک تیر به طرف نیروهای دشمن شلیک میکند. 16 نیروی حاضر در پاسگاه، با این تصور که در محاصره قرار گرفتهاند، اسلحههای خود را زمین گذاشته تسلیم میشوند. گفتنی است که اسلحه یاد شده فقط دو گلوله داشته است. پس از این ماجرا نیروهای کمکی که در پاسگاههای دیگر عمل کرده بودند به این پاسگاه میرسند.
