در شب پنجم عملیات تأکید بر تصرف زمین مثلثی شکل زاویه مرز و تأمین جزیره بوارین، با همت قرارگاه نجف بود. قرارگاه قدس نیز ضمن بازسازی یگانهایش، مأمور به انهدام قوای دشمن شد تا از آمادگی دشمن برای پاتک در روز پنجم جلوگیری شود. جاده شلمچه نیز باید در این شب تأمین میشد.
قبل از آغاز عملیات امشب، دشمن در بوارین و نهر خین پاتک کرد و عملیات خودی را یک ساعت به تأخیر انداخت. درگیری در
جزیره بوارین تا صبح ادامه داشت که این جزیره کامل پاکسازی نشد و با این پیشبینی که دشمن در محور قرارگاه نجف قادر به حفظ زمین نیست بر پیشروی سریعتر در این جزیره تأکید میشد. با تلاش یگان مهندسی لشکر نجف و حمایت توپخانه و زرهی، خاکریزی دو جداره در کنار نهر هسجان احداث شد که اهمیت زیادی در تأمین جاده شلمچه و موفقیت مانور قرارگاه نجف داشت. هر چند این خاکریز به دلیل کمبود دستگاه مهندسی تا صبح کامل نشد.
پاتک شدید و بیسابقه لشکر گارد ارتش عراق از ساعت 3 بامداد در غرب کانال پرورش ماهی آغاز شد و اتصال یگانهای خودی را در غرب کانال با پنج ضلعی گسست. فشار فوقالعاده دشمن ابتدا روی رزمندگان لشکر 10 سیدالشهدا (ع) و سپس لشکر 27 حضرت رسول (ص) متمرکز شد و بعضی از مواضع خودی به دست دشمن افتاد. خطر کل منطقه غرب کانال ماهی را تهدید میکرد و روز پرفشار و مشکلی پیشبینی میشد. با تدبیر فرمانده عملیات برای روز پنجم، قرارگاه نجف موظف شد که به تثبیت منطقه تحت تصرف خود بپردازد و قرارگاه قدس نیز خاکریز شب گذشته را تکمیل کند.
فشارهای دشمن در روز پنجم، ارزیابی توان خودی محسوب میشد و ورود پیدرپی یگانهای تازه نفس ارتش عراق، این نظریه را تأیید میکرد. البته در این منطقه، جنگ بسیار پیچیده و ناخواستهای به دشمن تحمیل شده بود. ارتش عراق پیدرپی تیپ و لشکر وارد منطقه نبرد میکرد که اینها بدون فرصت کافی برای توجیه و شناسایی، در منطقهای پیچیده که قوای دو طرف در هم قاطی بودند، درگیر و به سرعت متلاشی میشدند یا آتش شدید خودی روی عقبه و جادههای دشمن، آنها را قبل از درگیری منهدم میکرد. مقاومت و از جان گذشتگی رزمندگان، به خصوص نیروهای لشکر 10 سیدالشهدا (ع(، به دفع پاتک عراقیها در محور کانال ماهی و کاهش فشار در این محور و تمرکز فشار در جاده شلمچه و پشت نهر دوعیجی انجامید.
با پیشنهاد فرمانده لشکر 8 نجف و قبول فرمانده قرارگاه قدس، دو لشکر 8 نجف و 14 امام حسین (ع(، در شمال منطقه نهر دوعیجی، با اجرای عملیاتی تا قلب قوای دشمن نفوذ کردند، طوری که سازمان آنها از هم پاشید و فرماندهیشان مختل شد. در ادامه، عملیات به چهارراه شلمچه کشانده شد و با تلاش تانکهای خودی، عقبه یگانهای پاتک کننده عراقی ناامن گردید و همین به تردید دشمن برای ادامه فشار منجر شد و از این پس ارتش عراق برای متوقف کردن تک نیروهای خودی به ست غرب (به موازات جاده شلمچه) و جنوب (به سمت بوارین و اروند(، تلاش میکرد.
به این ترتیب دشمن به رغم فشاری که از بامداد روز پنجم برای عقبزدن قوای خودی آغاز کرد، در اواسط روز به تردید افتاد و در عصر این روز فشار کاملا کاهش یافت.
