– شماره سند شورای امنیت: 16346 / S
– 17 فوریه 1984 (28 بهمن 1362)
نامه مورخ 16 فوریه 1984 نمایندگی دائمی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
بنا به اطلاع دولت متبوعم به اطلاع میرسانم که در تاریخ 11 فوریه 1984 یک بار دیگر رژیم عراق با دو حملهی موشکی شهر دزفول را هدف قرار داد که نخستین حمله در ساعت 4:32 به وقت محلی، وقتی که مردم در حال استراحت بودند اتفاق افتاد که در نتیجه این حمله تعدادی از غیرنظامیان شهید و 70 نفر مجروح شدند. دومین حمله موشکی در ساعت 11:05 به وقت محلی صورت گرفت که بر اثر آن تعدادی از غیرنظامیان شهید و حدود 20 نفر مجروح شدند. در این دو حمله از 5 موشک دوربرد استفاده شد که متأسفانه بیمارستان افشار دزفول – که در آن
تعدادی از مجروحان غیرنظامی حملات قبلی بستری بودند – نیز مورد اصابت قرار گرفت و 180 خانه، 50 مغازه و یک بانک تخریب شد و تعدادی اتومبیل نیز از بین رفت.
در تاریخ دوشنبه 13 فوریه 1984، نیروهای ددمنش صدام، پیرانشهر را با استفاده از بمبهای شیمیایی گلوله باران کردند که باعث ناراحتیهای چشمی شدید و تهوع تعدادی از مردم گردید.
در اوایل صبح سهشنبه 14 فوریه 1984، رژیم وحشی عراق با دو موشک شهر اندیمشک و نیز با دو موشک شهر مسجد سلیمان و با یک موشک شهر بهبهان را هدف قرار داد که اغلب تلفات آن زنان و کودکان بیگناه بوده که بر اثر این حملات در حدود 30 نفر شهید و 70 نفر مجروح شدند.
همچنین در تاریخ 14 فوریه 1984 در فواصل ساعت 30: 10 تا 00: 12 به وقت محلی تعدادی از هواپیماهای عراق، بیرحمانه 80 نقطه مسکونی در سه شهر مختلف را بمباران کردند:
شهر ایلام که مورد حمله قرار گرفت، 35 شهید و 300 مجروح بر جای گذاشت.
شهر گیلان غرب نیز مورد حمله هوایی قرار گرفت و تعدادی شهید و 250 نفر مجروح شدند.
سومین حمله موشکی و هوایی به شهر اسلام آباد غرب بود که 30 شهید و 100 تن مجروح شدند. هنوز تجسس در مناطق بمباران شده ادامه داشته و احتمالا تلفات بیشتر خواهد بود.
دولت و مردم جمهوری اسلامی ایران پس از 40 ماه جنگ تحمیلی و ارسال گزارش موارد مهم نقض حقوق بینالمللی بشردوستانه به دست حکام بغداد، به جامعه بینالمللی، انتظار دارد که جامعه بینالمللی به این جنایات واکنش نشان دهد. ما عمیقا متأسفیم که بیتفاوتی شورای امنیت سازمان ملل ما را وادار میکند برای نجات مردم بیگناه خود به اقدامات تلافیجویانه متوسل شویم.
اگرچه این اقدامات در چارچوب مقررات اسلامی و با کلیه احتیاطات صورت میگیرد، اما هنوز ترجیح میدهیم وادار نشویم به سوی برادرانمان که صدام حسین از آنها به عنوان سپر استفاده میکند، آتش بگشاییم.
بنابراین مسئولیت جامعه بینالمللی را یادآور میشویم که نسبت به خسارات جانی و مالی دو ملت مسلمان ایران و عراق بیتفاوت نباشد.
