– شماره سند مجمع عمومی: 191 / 37 / A
– 9 آگوست 1982 (18 مرداد 1361)
پیامدهای طولانی شدن مناقشه میان ایران و عراق
نامه مورخ 5 آگوست 1982 نمایندگی دائمی عراق در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما طبق ماده 14 اصول و مقررات مجمع عمومی و دستور جلسه نشست سی و هفتم بند مکمل تحت عنوان «پیامدهای طولانی شدن مناقشه نظامی میان ایران و عراق» یادداشت توضیحی طبق ماده 20 مقررات مذکور به پیوست ارسال خواهد شد. با توجه به اهمیت موضوع، دولت متبوعم درخواست میکند که این موضوع در جلسه فوق العاده مجمع عمومی مورد بحث واقع شود.
صالح عمر العلی – نمایندگی دائمی
پیوست
یادداشت توضیحی
1- از 4 سپتامبر 1980، عراق علل این مناقشه نظامی را در فواصل مختلف در مجامع بین المللی از جمله شورای امنیت و مجمع عمومی سازمان ملل مطرح کرده است. عراق به طور دائم در حرف و عمل بر تبعیت کامل خویش از مقررات و مفاد منشور سازمان ملل درباره حل و فصل صلح جویانه مناقشات بین المللی، ممنوعیت استفاده از زور در روابط بین المللی و احترام به حاکمیت و عدم دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر تأکید کرده است.
2- عراق قطعنامههای 479 (1980) و 514 (1982) شورای امنیت را پذیرفته است و صادقانه با نماینده دبیر کل سازمان ملل آقای اولاف پالمه برای دست یابی به حل و فصل عادلانه و شرافتمندانه مناقشه، همکاری کرده است.
3- عراق قطعنامه P-)IS) – 6 / 3 مصوبه سومین نشست کنفرانس اسلامی در شهرهای مکه و طائف پادشاهی عربستان سعودی در ژانویه 1981 را پذیرفته است و هر آنچه در توان دارد جهت موفقیت هیئت کمیته حسن نیت که بر اساس قطعنامه مذکور در مورد مناقشه تشکیل شده، انجام داده است.
4- عراق تصمیمات کنفرانس وزیران امور خارجه کشورهای عدم تعهد در دهلی نو مورخ فوریه 1981 را پذیرفته است و تلاشهای صادقانهای را با کمیته وزیران مسئول بر اساس تصمیمات اجلاس مذکور جهت رسیدن به حل و فصل مناقشه میان دو طرف به عمل آورده است.
5- به علاوه، عراق تلاشهای زیادی را در سطوح دو جانبه با دولتهای مشخص جهت خاتمه دادن به این مناقشه نظامی و حل و فصل آن به روشهای صلح جویانه انجام داده است.
6- علی رغم کلیه این تلاشها و ابتکارات صلح جویانهی عراق، مناقشه نظامی با ایران ادامه دارد، به دلیل اینکه سیاست ایران، طولانی شدن مناقشه و گسترش آن را دنبال میکند.
7- ادامه این مناقشه نظامی تأسف بار، تهدید کننده امنیت و ثبات منطقه بوده که یکی از حساسترین مناطق در جهان می‌باشد و امنیت، تمامیت ارضی و ثبات کشورهای عربی را در معرض خطرات مستقیم قرار داده و علاوه بر این فجایع، ویرانی و خسارات جانی و مالی را نیز سبب شده است.
8- بدون شک، ادامه مناقشه میان دو دولت عضو سازمان کنفرانس اسلامی و کشورهای عضو نهضت عدم تعهد، بر نقش این دو سازمان تأثیرات منفی خواهد داشت و آن را تضعیف خواهد کرد، همچنین به اصول مقررات همکاری بین المللی که به آن اعتقاد دارند و برای تقویت آن تلاش میکنند، لطمه وارد میسازد.
9- ادامه این مناقشه تضعیف کننده سازمان ملل و اصول آن می‌باشد و به نقش آن لطمه وارد میسازد و موضوع اساسی و حیاتی مطرح میشود که به طور پیچیدهای به میزان تعهدات نسبت به مفاد منشور سازمان ملل در مورد حل و فصل مناقشه به روشهای صلح جویانه جهت حفظ صلح و امنیت بین المللی بستگی دارد. بدون تردید مجمع عمومی به عنوان تنها سازمان بین المللی که جامعه بین المللی عموما در آن عضویت دارند، باید دیدگاههایش را ابراز نموده و با برداشتن گام‌های لازم بر اساس منشور، و با توجه به پیامدهای سیاست ایران به منظور طولانی ساختن مناقشه نظامی با عراق و رد حل و فصل مناقشه به روشهای صلح جویانه، تصمیمات لازم را اتخاذ نماید.
