جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

سند شماره 042

زمان مطالعه: 2 دقیقه

– شماره سند مجمع عمومی: 526 / 36 / A

– 21 سپتامبر 1981)30 شهریور 1360)

نامه مورخ 18 سپتامبر 1981 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل به دبیرکل

بنا به اطلاع دولت متبوعم، احتراما به پیوست متن اطلاعیه وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران درباره نامزدی عراق برای ریاست نشست سی و ششم مجمع عمومی ارسال می‏گردد.

جمال شمیرانی – کاردار موقت

اطلاعیه مورخ 17 سپتامبر 1981 وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران

نامزدی عراق برای ریاست مجمع عمومی سازمان ملل، شکست جدی برای این سازمان و اصولی که به آن متکی است، محسوب می‏شود.

جمهوری اسلامی ایران تلاش‏هایی را برای جلب توجه کشورهای عضو سازمان ملل به عمل آورده تا از خطر افول مقام ریاست مجمع عمومی به سبب دست یابی دولتی که اصول عدم استفاده از زور در روابط بین المللی و نیز احترام به تمامیت ارضی کشورها را نقض کرده، جلوگیری کند که بی‏توجهی کامل آن به کلیه اصول در ارتکاب اعمال تجاوزگرانه آشکار علیه یک عضو دیگر سازمان ملل می‏باشد.

یک سالی است که عراق، جمهوری اسلامی ایران را پس از انقلاب با آغاز جنگ تجاوزگرانه و اشغال بخش‏هایی از استان‏های غربی و جنوبی آن را که نقض آشکار اصول منشور ملل می‏باشد، به خود مشغول کرده است. به خاطر مقاومت دلیرانه مردم ایران در برابر حملات وحشیانه عراق، این رژیم با بی‏توجهی به تمامی استانداردهای بشری در جنگ، با متمرکز کردن تلاش‏های جنگی‏اش به انهدام مناطق مسکونی در شهرهای خوزستان، کرمانشاهان و ایلام و کشتار غیر نظامیان، استفاده وسیع و ناجوانمردانه از توپخانه دوربرد و موشک‏های زمین به زمین علیه مردم بی‏گناه متوسل شده است. چنین وحشی گری‏ای قبلا به مرگ ده‏ها هزار تن از غیر نظامیان و بی‏خانمان شدن بیش از دو میلیون نفر و نیز میلیاردها دلار خسارت، منجر شد. در حقیقت تعداد ایرانیان مسلمان بی‏گناه که با بی‏رحمی‏های عراق در سال گذشته کشته شدند، بیش از کل کشته شدگان غیر نظامی فلسطینی در تجاوزات صهیونیست‏ها از سال 1948 است. تعداد پناهندگان ایرانی از مناطق جنگی بر اثر حملات عمدی توپخانه متجاوزان عراقی علیه اهداف غیر نظامی، کمتر از تعداد پناهندگان فلسطینی که بر اثر تجاوزات صهیونیست‏ها خانه و کاشانه خود را رها ساختند، نیست. عراق همان توجیهی را که صهیونیست‏ها در تجاوزاتشان علیه مصر، اردن و سوریه در سال 1967 کردند در تجاوزات خود علیه ایران تکرار می‏کند. توجیهی که صریحا از دیدگاه عراق در زمان تجاوز صهیونیست‏ها پذیرفته نبود.

تردیدی نیست که دست یابی به مقام ریاست مجمع عمومی متضمن نقض اصولی است که این سازمان جهانی بدان متکی است. توجه نکردن به آن، چیزی جز این حقیقت نیست که اصول منشور – که برای اقتدار این سازمان باید اجرا شود – نادیده گرفته شده است. در هر حال، چنین وضعی مطمئنا عزم ملت ایران را راسخ‏تر خواهد کرد تا دفع آخرین آثار تجاوز عراق از سرزمین خود به نبرد خویش ادامه دهند.

جمهوری اسلامی ایران احساس وظیفه می‏کند که توجه دولت‏های عضو سازمان ملل را به مفاسد اخلاقی و سیاسی و دست یابی دولت متجاوزی مانند عراق، به ریاست مجمع عمومی آینده این سازمان جلب نماید. از همین رو مایل است انصراف خود را از مشارکت در اقدامات آینده این سازمان اعلام نماید.

وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران