– شماره سند شورای امنیت: 14274 / S
– 28 نوامبر 1980 (7 آذر 1359)
نامه مورخ 26 نوامبر 1980 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما به پیوست نامه آقای ک. خدا پناهی معاون وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران ارسال میگردد.
جمال شمیرانی – کاردار
پیوست
نامه مورخ 12 نوامبر 1980 معاون وزیر امور خارجه ایران خطاب به دبیر کل
به نام خدا
پیرو نامه مورخ 6 آگوست 1980 (14111 / S) آقای رشید عبد الله وزیر خارجه امارات عربی متحده، مایلم توجه جناب عالی را به نکات ذیل جلب نمایم:
1- همان طور که ما مکررا به اطلاع نمایندگان کشورهای مختلف جهان در سازمان ملل متحد رساندهایم سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک در خلیج فارس واقع شده و همیشه جز لاینفک سرزمین ایران بوده است. نقشههای موجود، اسناد و مدارک نیز حقایق تاریخی هستند که شاهد و گواهی بر این واقعیت میباشند.
2- ایران دائما حاکمیت خود را بر این بخش از سرزمین خود اعمال کرده و تنها طی دورهای که قدرت استعماری انگلیس جزایر را با زور اشغال کرد برای مدت موقتی حاکمیت ایران به مخاطره افتاد و پس از خروج نیروهای انگلیسی از خلیج فارس در سال 1971، ایران حاکمیت قانونی خود را بر این جزایر از سر گرفت.
3- همان طور که در پاسخ ما به نامه وزیر خارجه عراق مورخ 2 آوریل 1980 (13918 / S) تصریح شده، این حقیقتی است که جزایر مذکور متعلق به ایران است و نمیتواند مورد ملاحظه یا مذاکره تحت هیچ شرایطی قرار گیرد. در حقیقت هیچ کشور آزاد و مستقلی در جهان وجود ندارد که بخواهد بخشی از سرزمیناش را با کشور دیگر مورد مسامحه و مذاکره قرار دهد.
4- یک بار دیگر دولت جمهوری اسلامی ایران اعلام میدارد که هیچ زمانی و حتی در طی دورانی که حاکمیت ایران بر سه جزیره ایرانی به دلیل اشغال آنها به دست قدرت استعماری بریتانیا قطع شده بود از هر گونه رودررویی با همسایگان برادر عرب خود خودداری ورزید.
5- علی رغم تفکر وزیر خارجه امارات عربی متحده که از نامه وزیر خارجه ایران ابراز تعجب کرده بود، ما متعجبیم که چگونه در زمانی که جمهوری اسلامی ایران با مبارزات مردم مسلمانش تلاش دارد سلطه ابر قدرتها را از این منطقه دفع نماید چنین ادعای کذبی صورت میگیرد که تأثیر منفی براصل وحدت و برادری میان کشورهای دوست و همسایه منطقه میتواند داشته باشد و این است آنچه که مردم مسلمان ایران را شگفت زده کرده و عمیقا باعث تأسف آنها شده است. لازم است جهت جلب توجه جناب عالی به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد و نیز ملل مسلمان جهان که هنوز تحت غارت و چپاول و تجاوزات قدرتهای شرق و غرب قرار دارند به ویژه در زمانی که انقلاب اسلامی ایران راه را در عصر جدید جهات آزادی، استقلال و شکوه همه مسلمانان و ملل مظلوم جهان هموار کرده است، باید کلیه تلاشها و تواناییهای خود را جهت نگهداری و حفاظت از این «عقیده مقدس» به کار بست و از اقدامات غیر منطقی و اظهارات غیر واقعی که ممکن است با بهره برداری عوامل شرق و غرب و نیز صهیونیسم بین المللی مورد سوء استفاده واقع شود، اجتناب ورزید.
نکاتی که وزیر خارجه امارات عربی متحده درباره سه جزیره ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک عنوان کرده بخشی از توطئه و تحریکات حساب شده و از قبل طرح ریزی شدهای است که با فشار دولت عراق در منطقه تحقق یافته است. نتیجه شوم این ماجراجویی در حال حاضر تجاوز وحشیانه عراق به ایران است.
عراق نه تنها جنگ را به ایران تحمیل کرد بلکه به خاطر نیل به امیال جاه طلبانهاش، ابعاد این جنگ مخرب را گسترش داد.
همان طور که جناب عالی به خوبی مطلعید لقمه بزرگی است که دولت بعث در تجاوز به سرزمین جمهوری اسلامی ایران برداشته است و هر روز با بیاعتنایی و اقدامات شرورانه، شهرها و مناطق مسکونی را با هر ابزار مخرب و ضد انسانی تا حد امکان
بمباران و تخریب مینماید که به شهادت هزاران تن از هموطنان ما منجر شده که غالبا غیر نظامیان، زنان، کودکان و مردان میباشند.
جنایاتی که تا کنون دولت عراق مرتکب شده است با هیچ قانون و مقررات بین المللی یا بشر دوستانه قابل توجیه نیست. پر واضح است که این جنایات با حمایت ابرقدرتها و امپریالیسم جهانی که دایه دفاع از حقوق بشر دارند، صورت گرفته است.
دولت عراق به بهانه اینکه رژیم جمهوری اسلامی ایران اصل سیاست همجواری و مفاد توافقات و پروتکلهای امضا شده سال 1975 را رعایت ننموده است، مدعی است که وادار شده به استفاده از زور و اقدامات نظامی متوسل شود.
اکنون این سؤال مطرح است که اگر فکر دولت عراق حل مشکلات موجود جهت اجرای توافقات در مورد مرزهای دو کشور و روابط حسن هم جواری و سایر پروتکلهای امضا شده میان ایران و عراق است چرا به اقداماتی مطابق با ماده 6 توافق مذکور و پروتکلهایش متوسل نشده که به وضوح و به تفصیل روش تحقیق جهت حل و اختلافات در آن بیان شده است.
ادعاهای پوچ و بیپایه که تمامیت ارضی عراق توسط ایران به مخاطره افتاده، تصوری بیش نیست، چرا که این ابزارهای صلح جویانه و مهم نادیده گرفته شده و این رژیم به اقدام نظامی متوسل گردیده است. تجاوز آشکاری را با حملات هوایی غافلگیرانه به شهرها و مناطق مسکونی ما آغاز کرد و این جنگ را به ایران تحمیل نمود.
همان طور که به خوبی مطلعید، عراق مفاد توافق 1975 به ویژه پروتکل مربوط به امنیت مرزها را نقض کرد و اقدام به اعزام عوامل و گروههای مسلح به استانهای آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام، خوزستان و حتی سیستان و بلوچستان نمود تا خرابکاری کرده و به ضد انقلابیون کمک نمایند و نهایتا امنیت داخلی ایران را مختل سازند همچنین خسارات جبران ناپذیری به سیاست حسن هم جواری میان دو کشور را سبب شدند.
در پایان مایلم یک بار دیگر تأکید کنم که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس استقلال و حفظ تمامیت ارضی کلیه کشورهای جهان و سیاست حسن هم جواری با همه همسایگانش بنا نهاده شده است. پر واضح است که ملت ایران از استقلال و تمامیت ارضی سرزمین خود با کلیه توان دفاع خواهد کرد.
محمد کریم خداپناهی – معاون وزیر امور خارجه
