– شماره سند شورای امنیت: 14206 / S
– 1 اکتبر 1980 (9 مهر 1359)
نامه مورخ 1 اکتبر 1980 کاردار موقت هیئت نمایندگی دائمی ایران در سازمان ملل خطاب به دبیر کل
احتراما به پیوست متن پیام آقای ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهوری ایران را در پاسخ به نامه مورخ 2 سپتامبر 1980 جناب عالی ارسال مینمایم.
جمال شمیرانی – کاردار
پیوست
نامه رئیس جمهوری ایران خطاب به دبیر کل
نامه مورخ 22 سپتامبر 1980 جناب عالی و قطعنامه 479 (1980) را – که در تاریخ 28 سپتامبر 1980 تصویب شد – دریافت کردم، در هر حال مایلم تشکر خود را از ابتکارتان که ناشی از اعتقادات شخصی شما و مسئولیتهایتان می‌باشد ابراز نمایم. همچنین میخواهم موضع جمهوری اسلامی ایران را درباره مناقشه فعلی با جمهوری عراق روشن سازم.
در آغاز پیروزی انقلاب مردم کشور ما در 11 فوریه 1978، جمهوری عراق قرارداد 1975 الجزایر را فسخ کرده و با اعزام عناصر و واحدهای نظامی عراق به سرتاسر مرزهای غرب و جنوب غربی استانهای خوزستان و کردستان به منظور اجرای عملیاتهای خرابکارانه و کمک به گروههای ضد انقلاب مبادرت نمود. عراق در طی 20 ماه گذشته با به کارگیری بقایای رژیم گذشته و دیگر عوامل ارتجاع و جنایت کار، اعمال تبلیغاتی و تروریستی علیه جمهوری اسلامی ایران را تشدید کرد.
عراق بیش از 40 هزار نفر از مردم شیعه و ایرانی الاصل ساکن عراق را بالاجبار تبعید نمود و اواخر آوریل و مارس بود که آنها را در مرزهایمان رها ساخت که این خود نشان دیگری از خصومت عراق نسبت به جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. این نقض حقوق انسانی به دفتر شما گزارش شد اما متأسفانه هیچ محکومیتی در مورد این اقدام وسیع ضد انسانی از سوی هیچ ارگانی در سازمان ملل صورت نگرفت. در ماههای قبل از حمله 22 سپتامبر، نشانههای آمادگی عراق جهت تشدید اقدامات خصومت آمیز علیه ایران مشاهده میشد. این تحرکات غیر معمول نیروهای عراقی در طول مرزهای مشترک ما در طی ماه گذشته دلیلی بر طرح مشخص و از پیش تعیین شده عراق می‌باشد. در مورد تحرکات فوق هیچ حرکتی که تحریک آمیز باشد، انجام ندادیم و عدم تمایل خویش را در رویارویی نظامی با این کشور نشان دادیم. ما نمیتوانستیم باور کنیم که مقامات عراق قصد دارند جنگ تجاوزگرانهای را با کلیه توان ممکن آغاز کنند. موضع عدم تجاوز ما را در این حقیقت میتوان مشاهده کرد که آماده نبودیم که در برابر حملات عراق علیه پایگاهها و فرودگاههای کشورمان در تاریخ 22 سپتامبر 1980 واکنشی نشان دهیم. اما یکباره مقاصد و طرح عراق به واقعیت پیوست و ما با نیروی لازم به مقابله برخاستیم.
قطعنامه شورای امنیت در زمانی تصویب شده است که دولت عراق جنگ تجاوزکارانهای را که با منشور سازمان ملل و سایر اصول رفتار بین المللی مغایرت صریح دارد آغاز کرده است. بدیهی است ادعاهای عراق چیزی جز تبلیغات بیاساس جهت منحرف ساختن افکار عمومی بین المللی نیست.
صورت و سیرت تجاوز نظامی عراق به ویژه حملات هوایی علیه تأسیسات صنعتی و مناطق مسکونی مثال زندهای از سرنوشت واقعی و جاه طلبیهای مقامات عراق می‌باشد که پس از نقض فاحش کلیه استانداردها و معیارهای قانونی و اخلاقی اکنون به طور فریب آمیزی به دنبال استفاده از ابتکار صلح سازمان ملل افتاده است. در حالی که جنگ تجاوز گرانه عراق علیه جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد و بر اساس حقایق و مواردی که در اینجا ذکر شد پیشنهادهای ارائه شده در نامه شما و نیز قطعنامه شورای امنیت را دولت ما نمیتواند مورد توجه قرار دهد و مادامی که عراق حاکمیت سرزمین ما را نقض مینماید و همچنین عناصر عراق به عملیاتهای تجاوزگرانه مشغول بوده و در مرزهای ما خرابکاری میکنند هر گونه مذاکره مستقیم یا غیر مستقیم در مورد درگیری دو کشور بیفایده است.
ابوالحسن بنی صدر – رئیس جمهوری اسلامی ایران
