دشمن در دومین روز عملیات چند بار با اعزام شناور به آبراه قاچاقچی دست به پاتکهای ضعیفی زد که در هر بار آمدن، شنود خودی به رزمندگان مستقر در کمینها اطلاع میدادند، بنابراین به محض نزدیک شدن، روی آنان اجرای آتش میشد و دشمن به ناچار با تلفاتی به عقب بر میگشت.
در این روز نیز واحد پدافند هوایی نتوانست به منطقه بیاید در نتیجه هواپیماهای دشمن به راحتی میآمدند و منطقه را میزدند. به همین دلیل ترددها اکثرا در صبح زود و غروب انجام میگرفت.
فرمانده تیپ (برادر دقایقی) تلاش بسیاری کرد که سلاحهای پدافند هوایی را به منطقه بکشاند. وی معتقد است اگر تجهیزات پدافندی وارد منطقه شود و بتواند در سه قسمت بالای قاچاقچی، سیسون و ضلع جنوب شرقی مستقر شود و یک هلیکوپتر یا هواپیما را بزند، دشمن دیگر هواپیما و هلیکوپتر اعزام نمیکند، ولی در کار واحد پدافند کندی خاصی دیده میشود، گذشته از آن منطقه بسیار وسیع است و احتمالا با استقرار این معدود قبضهها، پوشش هوایی
مناسبی به وجود نخواهد آمد. برای این منطقه موشک سهند مناسبترین سلاح برای زدن هواپیماها و هلیکوپترهای دشمن است.
